25 فوریه 1616، گالیله نظریه خود را مبنی بر اینکه زمین به دور خورشید می‌چرخد، رد کرد.

او با اکراه زیاد، به دستور «کاردینال بلارمین» نظریه خود را کنار گذاشت. به گفته کاردینال بلارمین، گالیله باید به کلی از این ایده نادرست دست می‌کشید و اگر امتناع می‌کرد زندانی می‌شد.

باتوجه به چنین حکمی، وی نظریه خود را انکار کرد، اما می‌دانست که این حقایق واقعی، حرکت زمین را تغییر نمی‌دهد.

نظریه پیشگام گالیله می‌گفت زمین هر 24 ساعت بر محور خود می‌چرخد و هر 365 روز یکبار به دور خورشید چرخش انجام می‌دهد.

این نظریات بینش کتاب مقدس از زمین به‌عنوان مرکز جهان را نقض می‌کرد. یکی از آیه‌های کتاب مقدس می‌گوید: «خدا زمین را بر پایه آن ثابت کرد، نه اینکه برای همیشه جابه‌جا شود.»

گالیله یک‌بار دیگر در سال 1633 مجبور به توبه توسط تفتیش عقاید روم شد. او از یافته‌های علمی خود صرف‌نظر کرد تا در آتش سوزانده‌ نشود و هشت سال باقی‌مانده از زندگی خود را در حبس خانگی گذراند.

دو قرن طول کشید تا کلیسا با ایده‌های او آشنا شود. کمیسیون بعدها اظهار داشت که قضات روحانی گالیله، با حسن نیت عمل کردند. اما نظریات او را رد کردند زیرا آنها از تفکیک ایمان از کیهان‌شناسی قدیمی ناتوان بودند و نظریات گالیله بینش کتاب مقدس از زمین به عنوان مرکز جهان را نقض می‌کرد.