سایوز 17 اولین مأموریت از دو مأموریت طولانی مدت به ایستگاه فضایی سالیوت 4 اتحاد جماهیر شوروی در سال 1975 بود.

این پرواز توسط فضانوردان «الکسی گوبارف» و «گئورگی گرچکو»، رکورد 29 روز در فضا را بر جای گذاشت و از رکورد 23 روزه سرنشینان سایوز 11 در سال 1971 گذشت.

فضانوردان این مأموریت در 7 فوریه 1975 شروع به خاموش‌کردن ایستگاه کردند و دو روز بعد در 9 فوریه 1975 توسط کپسول سایوز به زمین بازگشتند. آنها با خیال راحت در نزدیکی تسلینوگراد در طوفان برفی و بادهایی با سرعت 72 کیلومتر در ساعت فرود آمدند.

سالیوت 4

سالیوت 4 در 26 دسامبر 1974 پرتاب شد و سایوز 17 شانزده روز بعد، به‌عنوان اولین مهمان به‌سوی آن پرواز کرد. گوبارف به‌صورت دستی در ایستگاه لنگر انداخت و با ورود به ایستگاه جدید، او و گرچکو یادداشتی از سازندگان آن پیدا کردند. در آن یادداشت نوشته‌ شده‌ بود: «پاهایت را تمیز کن»

زمانی که سایوز 17 به ایستگاه متصل شد، سالیوت 4 در یک مدار دایره‌ای و ارتفاع 350 کیلومتری قرار داشت. این ارتفاع از حد معمول بیشتر بود. «کنستانتین فئوکتیستوف»، طراح سالیوت، گفت که این کار برای اطمینان از این است که مصرف سوخت پیشرانه نصف مقدار مورد نیاز خواهد بود.

فضانوردان در سایوز 17

فضانوردان بین 15 تا 20 ساعت در روز کار می‌کردند، که دو ساعت و نیم آن شامل ورزش می‌شد.

یکی از فعالیت‌های آنها آزمایش تجهیزات ارتباطی برای ردیابی فضاپیماها و تماس با کنترل مأموریت از طریق ماهواره مولنیا بود.

اخترفیزیک جزء اصلی این مأموریت بود که با تلسکوپ خورشیدی ایستگاه صورت گرفت. فضانوردان بعداً متوجه شدند که آینه اصلی تلسکوپ در اثر قرارگرفتن مستقیم در معرض نور خورشید خراب شده است.