31 مارس 1970، ماهواره اکسپلورر 1 پس از سپری‌کردن 12 سال در مدار، دوباره وارد جو زمین شد.

اکسپلورر 1 اولین ماهواره‌ای بود که توسط ایالات‌متحده در سال 1958 پرتاب شد. این مأموریت به‌دنبال دو ماهواره اول بشر، اسپوتنیک 1 و اسپوتنیک 2 بود که هر دو توسط اتحاد جماهیر شوروی پرتاب شد و مسابقه فضایی را در طول جنگ سرد بین دو کشور آغاز کرد.

کاوشگر طی مدتی که در فضا بود داده‌های ابزار دقیق شمارش پرتوهای کیهانی را گزارش می‌کرد. فضاپیما توسط این گزارش‌ها تبدیل به اولین ماهواره‌ای شد که توانست کمربند تشعشعی ون آلن را شناسایی کند.

این کشف به‌عنوان یکی از اکتشافات برجسته سال بین‌المللی ژئوفیزیک در نظر گرفته شد. کمربند ون آلن منطقه‌ای در اطراف زمین است که در آن ذرات باردار خورشید توسط میدان مغناطیسی زمین به دام می‌افتند.

آشکارساز میکروشهاب‌سنگ کاوشگر نیز 145 برخورد غبار کیهانی را در 78,750 ثانیه شناسایی کرد. آزمایشاتی که توسط این ماهواره انجام شد، بعداً توسط کاوشگر اکسپلورر 3 ادامه پیدا کرد.

اکسپلورر 3 علاوه‌ بر تجهیزاتی که طی این مأموریت همراه فضاپیما بود، یک دستگاه ضبط داده‌ نیز داشت.

اکسپلورر 1 داده‌ها را تا زمانی که باتری‌های آن پس از چهار ماه تمام شد، برمی‌گرداند. اما تا سال 1970 در مدار باقی ماند.