دانشمندان دانشگاه کپنهاگن از ترکیب نشاسته جو و الیاف موجود در پسماندهای چغندر قند یک پلاستیک دوستدار محیط‌زیست ساخته‌اند. آن‌ها امیدوارند که این اختراع جدیدشان بتواند آلودگی پلاستیک را متوقف و آسیب‌های اقلیمی ناشی از آن را کاهش دهد.

این زیست‌پلاستیک جدید می‌تواند به‌طور کامل در طبیعت تجزیه شود _ آن هم تنها در کمتر از دو ماه. این ماده جدید از محصولات کشاورزی متداول تولید می‌شود و می‌تواند آلودگی ناشی از پسماندهای کشاورزی را نیز کاهش دهد.

فقط ۹ درصد پلاستیک‌های مصرف‌شده در دنیا بازیافت می‌شوند؛ باقی پلاستیک‌ها یا در دستگاه‌های زباله‌سوز می‌سوزند، یا در طبیعت و محل‌های دفن زباله‌ها رها می‌گردند.

زیست‌پلاستیک‌های مختلفی در حال حاضر موجودند، اما این نام کمی غلط‌انداز است. زیست‌پلاستیک‌های متداول از مواد زیستی ساخته می‌شوند، اما فقط بخش کوچکی از آن‌ها، آن هم فقط در شرایطی خاص در کارخانه‌های کمپوست، قابل‌تجزیه است. این پلاستیک‌ها را نمی‌توان پایدار دانست، زیرا تجزیه آن‌ها سال‌ها زمان می‌برد، و همچنان میکروپلاستیک تولید می‌کنند.

ساخت پلاستیک تجزیه‌پذیر از جو و چغندر قند

این ماده جدید یک «بیوکامپوزیت» است و از چندین ماده تشکیل شده که به‌طور طبیعی تجزیه می‌شوند. مواد اصلی آن آمیلوز و سلولز هستند که در گیاهان فراوان هستند. آمیلوز از محصولاتی نظیر ذرت، سیب‌زمینی، گندم و جو استخراج می‌شود.

پژوهشگران دانشگاه کپنهاگن با کمک پژوهشگران دانشگاه «آرهوس» یک شرکت تأسیس کرده‌اند و در آن نوعی جو توسعه داده‌اند که دانه‌هایش حاوی آمیلوز خالص است. مزیت این گیاه جو در این است که آمیلوز خالص در هنگام ترکیب با جو به خمیر ترکیب نمی‌شود.

سلولز نیز یک کربوهیدرات است که در تمام گیاهان وجود دارد. پژوهشگران از نانوسلولزهای موجود در پسماندهای تولیدکنندگان محلی شکر استفاده کرده‌اند. این الیاف نانوسلولز هزار برابر کوچک‌تر از الیاف موجود در سلولزهای متداول هستند (که در صنعت پارچه استفاده می‌شوند) و مقاومت مکانیکی پلاستیک را تأمین می‌کنند.

آمیلوز و سلولز زنجیره‌های مولکولی بسیار طولانی تولید می‌کنند. پژوهشگران با ترکیب این‌ها توانستند یک ماده بادوام و منعطف بسازند که می‌توان از آن به‌جای پلاستیک در کیسه‌های خرید و بسته‌بندی کالاها استفاده کرد.

این زیست‌پلاستیک به دو روش قابل‌ساخت است: با حل کردن مواد خام در آب و ترکیب آن‌ها، یا با گرم کردن آن‌ها زیر فشار. با این روش‌ها، تکه‌هایی شبیه به قرص یا چیپس تولید می‌شوند که می‌توان آن‌ها را به شکل‌های مختلف درآورد.

یکی از مزیت‌های این روش این است که در حال حاضر خطوط تولید نشاسه‌های غنی از آمیلوز فراوان است. این نشاسته‌ها به میزان فراوان در صنعت غذا و دیگر صنایع تولید و استفاده می‌شوند. به این ترتیب، مواد اولیه این نوع پلاستیک را می‌توان به‌سادگی تأمین کرد.

پژوهشگران خوش‌بین هستند که پلاستیک جدید آن‌ها، ساخته‌شده از جو و چغندر قند، می‌تواند به‌سادگی در مقیاس بزرگ به‌صورت انبوه تولید شود. آن‌ها درحال‌حاضر درحال ثبت پتنت خود هستند و با دو شرکت بسته‌بندی دانمارکی همکاری می‌کنند تا نمونه‌های اولیه بسته‌بندی خود را بسازند.