10 آگوست 1675، پادشاه بریتانیا، «چارلز دوم»، سنگ بنای رصدخانه سلطنتی گرینویچ در لندن را گذاشت.

از آنجایی که اروپایی‌ها برای کاوش در جهان و تجارت با سایر کشورها به دریاها می‌رفتند، اطلاعات نجومی با دقت کافی برای کمک به ناوبری، نقشه‌برداری و زمان‌سنجی مورد نیاز بود. این عوامل منجر به تأسیس رصدخانه سلطنتی گرینویچ شد.

معماری و ساخت

«کریستوفر رن» کسی بود که پیشنهاد کرد از قلعه گرینویچ ویران شده به‌عنوان مکان رصدخانه جدید استفاده شود. این مکان دارای مزایایی بود؛ ازجمله اینکه پایه‌های محکمی از قلعه قدیمی در محل خود داشت و در یک پارک سلطنتی قرار داشت. رن بر طراحی ساختمان نیز نظارت داشت.

این پروژه به‌دلیل سرعت ساخت آن با بودجه کم قابل‌توجه بود. در ساعت 3:14 بعدازظهر در 10 آگوست 1675، اولین سنگ بنای رصدخانه سلطنتی گذاشته‌ شد و در کمتر از یک سال بعد (10 ژوئیه 1676)، «جان فلمستید» به همراه دو خدمتکار خود به آنجا رفت تا رصدهای خود را به‌طور جدی آغاز کند.

در طول چهل سال بعد، فلمستید در خانه‌ای زندگی می‌کرد که بعداً نام او را به خود اختصاص داد و بیش از 50,000 رصد ماه و ستارگان را از ساختمان مجاور آن انجام داد. «خانه فلمستید» اولین بخش رصدخانه بود که ساخته شد. این خانه برای ستاره‌شناس سلطنتی و پذیرایی از مهمانان درنظر گرفته‌ شده‌ بود. خانه فلمستید سال‌ها خانه بسیاری از کودکان، خدمتکاران، آشپزها و پرستاران و همچنین ستاره‌شناسان بود. خود خانه نیز توسعه یافت و ساختمان‌هایی به محل اضافه شد.

در سال 1818، رصدخانه سلطنتی به دریاسالاری منتقل شد و به‌طور قابل‌توجهی گسترش یافت. در اواخر دهه 1800 حدود 60 نفر در آن فعال بودند.

ستاره‌شناسان سلطنتی و طول جغرافیایی

جان فلمستید به مدت 42 سال سمت منجم سلطنتی را بر عهده داشت. در حدود 300 سالی که این رصدخانه به‌عنوان یک رصدخانه کار می‌کرد، تنها 9 ستاره‌شناس سلطنتی دیگر در گرینویچ وجود داشت.

بین آنها، دو ستاره‌شناس اول (جان فلمستید و ادموند هالی) تمام ستارگان قابل مشاهده در نیم‌کره شمالی و جنوبی را ترسیم کردند. از آنجایی که نجوم و زمان به‌طور جدایی‌ناپذیری به هم مرتبط هستند، رصدخانه سلطنتی در توسعه ساعت‌های دقیق نیز نقش کلیدی داشت.

در دهه 1760، معرفی جداول «نویل مسکلین» برای یافتن‌ طول جغرافیایی در دریا با ابزارهای نجومی و زمان‌سنج «جان هریسون»، این امکان را برای ترسیم نقشه جهان با دقت علمی جدید فراهم کرد.

رصدخانه سلطنتی گرینویچ در قرن 20 و پس از آن

در قرن نوزدهم آشکار شد که رصدخانه سلطنتی باید از گرینویچ دور شود. مشکلاتی با آلودگی هوا و نور از لندن وجود داشت و خطوط قطار جدید باعث ایجاد ارتعاشات و تداخل با مشاهدات مغناطیسی شد.

انتقال رصدخانه یک حرکت برنامه‌ریزی شده بود، اما با آغاز جنگ جهانی دوم به تعویق افتاد. طی جنگ نیز رصدخانه سلطنتی آسیب یک بمب را متحمل شد. سرانجام، رصدخانه در قلعه «هرستمن‌ زو» مستقر شد و در سال 1953، رصدخانه گرینویچ بخشی از موزه ملی دریایی شد.

خانه فلمستید در سال 1960 به روی عموم باز شد و ساختمان‌های دیگر نیز در سال 1967 به همین سرنوشت دچار شدند. پس از سرمایه‌گذاری‌های عمده، رصدخانه سلطنتی در سال 2007 با گالری‌های جدید و مدرن و یک مرکز آموزشی بازگشایی شد.