ازدواج سنت پسندیده ای است و بالطبع آداب و رسوم خاص خود را نیز دارد. روز عقد نیز یکی از روزهای زیبا و خاص برای عروس و داماد است. برخی از عروس ها و دامادها می خواهند کمی به روز عمل کنند و مراسم خود را خاص برگزار کنند. برخی دیگر دوست دارند صیغه عقد خود را به فارسی خوانده تا کاملا متوجه شوند، در مقابل عده ای دیگر شرایطی دارند که می خواهند خودشان صیغه عقد را بخوانند. برای اینکه اینکار به درستی انجام شود باید بدانیم نظر و حکم مراجع مختلف در مورد فارسی خواندن عقد چیست. در ادامه این نوشته از مجله ستاره حکم خواندن عقد به زبان فارسی از نظر مراجع مختلف را می خوانید.

حکم مراجع مختلف در مورد خواندن عقد به زبان فارسی 

ازدواج دائم یا موقت بین زن و مردی که شرایط ازدواج را دارند با جاری شدن عقد لفظی حاصل می‌گردد و صرفا با رضایت قلبی و یا توافق عملی و یا نوشتن و بدون جاری کردن صیغه لفظی محقق نمی‌گردد. پس هر کدام از ازدواج دائم و موقت محتاج عقدی است که باید دارای ایجاب و قبول لفظی و واجد شرایط مقرر در شرع بوده و بر انشای معنای مقصود و انشای رضایت به آن به طوری که در نزد اهل محاوره معتبر است، دلالت نماید. در ادامه حکم خواندن عقد به زبان فارسی از دیدگاه مراجع مختلف را می خوانید.

نکته: صيغه عقد دائم به زبان فارسى اين است كه پس از تعيين مهر، نخست دختر بگويد: «خود را همسر تو كردم به مهر تعيين شده». سپس مرد بگويد: «اين ازدواج را قبول كردم».

حکم امام خمینی در مورد خواندن عقد به زبان فارسی

در این باره امام خمینی س در جلد ۲ ص ۲۲۰ کتاب تحریر الوسیله می فرماید:

«و الاحوط لزوما کونه فیهما باللفظ العربی فلا یجزی غیره من سائر اللغات الا مع العجز عنه و لو بتوکیل الغیر و ان کان الاقوی عدم وجوب توکیل الغیر و یجوز بغیر العربی مع العجز عنه و عند ذلک لا باس بایقاعه بغیره لکن یکون مفادها مفاد اللفظ العربی بحیث تعد ترجمته»

مطابق بیان فوق، به احتیاط لازم صیغه ازدواج باید به عربی خوانده شود. و خواندن آن به زبان غیر عربی در صورتی صحیح است که زن و مرد عاجز باشند و نتوانند به عربی بخوانند که در این صورت باید به گونه‌ای و با الفاظ و عبارتی بخوانند که ترجمه و معادل عبارت عربی صیغه ازدواج باشد. مثلا زن و مردی که قصد ازدواج موقت دارند اما قادر نیستند که صیغه آن را به عربی بخوانند، در ابتدا به تعیین مدت ازدواج و میزان صداق و مهریه توافق و اقدام می‌نمایند و بعد از آن زن به قصد ازدواج می‌گوید: به ازدواج تو در آوردم خودم را در مدت معین و با مهر معین، و مرد نیز بدون فاصله و به قصد ازدواج بگوید: قبول نمودم.

نکته شایسته توجه این‌که، در این صورت و با این فرض، لزومی به توکیل به غیر نیست؛ یعنی بر زن و مردی که قصد ازدواج دارند و به هر جهتی، توان جاری کردن صیغه ازدواج به زبان عربی را ندارند، جایز است که خودشان صیغه نکاح دائم و یا موقت را به زبان غیر عربی بخوانند و جاری کنند؛ و بر آنان واجب نیست که به شخص ثالثی که توان به عربی خواندن دارد، مراجعه کرده و به وی وکالت دهند تا عقد آنان را به عربی بخواند.

پیشنهاد: در ستاره می توانید حکم شرعی ازدواج اجباری، حکم شرعی مانیکور ناخن و حکم تراشیدن ریش از نظر مراجع مختلف را می توانید در ستاره بخوانید.

حکم آیت الله خامنه ای در مورد خواندن عقد به زبان فارسی

اگر نمى توانند خودشان به صورت عربى صحيح بخوانند، مى توانند به فارسى و يا هر زبان ديگرى صيغه را اجرا كنند؛ ولى بايد در همان زبان، لفظى را بگويند كه معناى «زوجت» و «قبلت» را بفهماند و لازم نيست وكيل بگيرند.

نکته: آیت الله سيستانى، صافى گلپایگانی، مكارم شیرازی، نورى همدانی و وحيد نیز همین نظر را دارند.

حکم آيت اللّه  بهجت

خواندن عقد نكاح به زبان فارسى ويا هر زبان ديگرى، جايز است؛ هر چند توانايى بر خواندن زبان عربى هم داشته باشند و وكيل گرفتن لازم نيست.

حکم آیت الله تبریزی و فاضل لنکرانی

اگر نمى توانند خودشان به صورت عربى صحيح بخوانند، چنانچه گرفتن وكيل برايشان ممكن باشد ـ بنابر احتياط واجب ـ بايد وكيل بگيرند و اگر ممكن نيست، مى توانند خودشان به زبان فارسى و يا هر زبان ديگرى صيغه را اجرا كنند؛ ولى بايد در همان زبان، لفظى را بگويند كه معناى «زوجت» و «قبلت» را بفهماند.