خودشیفتگی، فراگیرتر از آن چیزی که فکر می‌کنیم
- همه ما یک خودشیفته را می‌شناسیم
- خودشیفتگی یک اختلال شخصیتی رایج است که در آن فرد احساس برتری و استحقاق بیش از حد دارد.
- خودشیفته‌ها معمولاً به تحسین نیاز دارند و در برقراری ارتباط عمیق با دیگران مشکل دارند.
- خودشیفتگی به دو نوع آشکار و پنهان تقسیم می‌شود.
خودشیفته‌های پنهان؛ چهره مخفی خودشیفتگی
- آرام‌تر، ظریف‌تر، اما خطرناک‌تر
- خودشیفته‌های پنهان برخلاف نوع آشکار، کمتر جلب توجه می‌کنند و به صورت غیرمستقیم به اهداف خود می‌رسند.
- آن‌ها به شدت نسبت به انتقاد حساس هستند و در صورت تهدید احساساتشان، واکنش‌های تندی نشان می‌دهند.
- خودشیفته‌های پنهان اغلب در محیط‌های کاری و روابط شخصی مشکل‌ساز می‌شوند.
نشانه‌های هشداردهنده خودشیفتگی پنهان
- چگونه یک خودشیفته پنهان را شناسایی کنیم؟
- حسادت پنهان: خودشیفته‌های پنهان به موفقیت دیگران حسادت می‌کنند و ممکن است سعی کنند آن‌ها را کوچک جلوه دهند.
- کنترل‌گری: آن‌ها تمایل دارند روابط خود را کنترل کنند و به دیگران اجازه تصمیم‌گیری نمی‌دهند.
- عدم مسئولیت‌پذیری: خودشیفته‌ها به ندرت اشتباهات خود را قبول می‌کنند و اغلب دیگران را مقصر می‌دانند.
- تغییر شخصیت ناگهانی: آن‌ها ممکن است در یک لحظه بسیار مهربان و در لحظه دیگر بسیار سرد و بی‌رحم باشند.
علل خودشیفتگی و راه‌های مقابله
- چرا برخی افراد خودشیفته می‌شوند؟
- تربیت نادرست: تحسین بیش از حد و عدم آموزش مسئولیت‌پذیری در کودکی می‌تواند منجر به خودشیفتگی شود.
- تجربیات منفی: رویدادهای آسیب‌زای زندگی نیز می‌توانند در شکل‌گیری شخصیت خودشیفته نقش داشته باشند.
- چگونه با یک خودشیفته برخورد کنیم؟
- حدود خود را مشخص کنید: به آن‌ها اجازه ندهید از شما سوءاستفاده کنند.
- از درگیری اجتناب کنید: بحث و جدل با یک خودشیفته معمولاً بی‌نتیجه است.
- به دنبال کمک حرفه‌ای باشید: اگر در یک رابطه با یک خودشیفته هستید، بهتر است از یک درمانگر کمک بگیرید.
نتیجه‌گیری
خودشیفتگی پنهان یک چالش جدی در روابط شخصی و حرفه‌ای است. با شناخت ویژگی‌ها و رفتارهای این افراد، می‌توانیم از خودمان محافظت کنیم و روابط سالم‌تری برقرار کنیم.
source