• کارگردان: جوزف لوئیس
• بازیگران: پگی کامینز، جان دال
• سال اکران: ۱۹۵۰

خلاصه‌ی داستان: دو جوانِ آشفته، شیفتگی‌شان نسبت به اسلحه را با جرم و قانون‌شکنی، ابراز می‌کنند.

پس از این که فیلم بانی و کلاید آرتور پن، در سال ۱۹۶۷ اکران شد، اندرو ساریس، منتقد برجسته‌ی آمریکایی، نوشت: «فیلمی که واقعا باید تماشا کنید، جنون اسلحه است.» این ساخته‌ی ابتدای دهه‌ی پنجاه جوزف لوئیس که بازیِ شیطنت‌آمیز نام‌اش با واژگان، در ترجمه از دست می‌رود، نخستین اثر در گونه‌ی فیلم‌های ماجراجویانه و جنایی با محوریت یک زوج تبه‌کارِ عاشق در نظر گرفته می‌شود؛ فیلم‌هایی که امروز با عنوان «بانی و کلایدی» توصیف می‌کنیم‌شان. فیلم لوئیس، اگرچه داستانِ واقعی بانی و کلاید را روایت نمی‌کند، از این ماجرا تاثیر گرفته و بر روایات سینمایی‌ بعدی‌اش، تاثیر گذاشته است.

جنون اسلحه را مک‌کینلی کانتر، به همراه دالتون ترامبوی شهیر، بر اساس داستان کوتاهی که در سال ۱۹۴۰ در یک مجله چاپ شده‌بود، به نگارش درآورده است. ترامبو که در آن زمان هنوز در لیست سیاه هالیوود قرار داشت، با نام مستعار میلارد کافمن، به خلق این فیلمنامه کمک کرد.

به جز اهمیت تاریخی‌ بابتِ پایه‌گذاریِ الگویی محبوب در تریلرهای جنایی، فیلم لوئیس را به دلیل سکانس سرقت از بانک به یاد می‌آورند. بخشی که تماما، در قالب نمایی پیوسته و سه‌و‌نیم دقیقه‌ای از صندلیِ عقب یک ماشین، روایت می‌شود. این خلاقیت و نوآوریِ تکنیکال، در کنار نظام اخلاقی نسبتا تیره‌ی فیلم -که آن را به ژانر نوآر هم پیوند می‌دهد- می‌تواند باعث شود که جنون اسلحه، انتظارات‌تان را به‌هم‌بزند و به شکلی مثبت، غافلگیرتان کند.