کلاس یوس
یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی بقایای جانوری کشف کردند که 270 میلیون سال پیش در مایورکای کنونی زندگی می‌کرده است. این کشف از این جنبه جالب است که این جانور قدیمی‌ترین «گورگونوپسیا» (Gorgonopsia) شناخته‌شده این سیاره است؛ گورگونوپسیان‌ها یا زشت‌سیمایان دودمانی با دندان شمشیری بودند که در نهایت باعث پیدایش پستانداران شدند.
گورگونوپسیان‌ها تباری منقرض‌شده هستند که در دوره پرمین، بین 270 تا 250 میلیون سال پیش، زندگی می‌کردند. 50 میلیون سال بعد اولین پستانداران از همین دودمان به وجود آمدند. این موجودات مانند پستانداران امروزی، حیواناتی خون‌گرم بودند، اما برخلاف اکثر آنها، تخم می‌گذاشتند. همچنین گوشت می‌خوردند و اولین حیواناتی بودند که دندان‌های شمشیری مشخصی داشتند. آنها اغلب شکارچیان ماهر اکوسیستم‌های محل زندگی خود بودند و ظاهرشان شبیه به یک سگ بود، اما بدون گوش یا خز.
کشف قدیمی‌ترین جد پستانداران در مایورکا
براساس گزارش Phys، بقایای کشف‌شده در مایورکا متعلق به یک حیوان با جثه کوچک تا متوسط به طول تقریباً یک متر است. حفاری‌ها در سه مکان مختلف انجام شد و طی آن مقدار زیادی مواد به دست آمد، طوری که محققان از کشف تعداد زیادی بقایای استخوان شگفت‌زده شدند: تکه‌های جمجمه، مهره‌ها، دنده‌ها و استخوان ران بسیار خوبی در این منطقه کشف شد.
همچنین موقعیتی که در آن این بقایا کشف شد، کمی عجیب است. بقایای کشف‌شده قبلی گورگونوپسیان‌ها متعلق به عرض‌های جغرافیایی بسیار بالایی مانند روسیه یا آفریقای جنوبی بود. به گفته محققان، به احتمال زیاد این قدیمی‌ترین گورگونوپسیای روی این سیاره است و حدود 270 میلیون سال قدمت دارد.
البته در طول دوره پرمین، مایورکا یک جزیره نبود، بلکه بخشی از ابرقاره پانگه‌آ بود و در عرض جغرافیایی استوایی قرار داشت، جایی که امروزه کشورهایی مانند کنگو یا گینه را می‌توان یافت. آب‌و‌هوای آن نیز موسمی بود و فصل‌های آن بین مرطوب و خیلی خشک در نوسان بود.
در میان بقایای فسیلی کشف‌شده، محققان جای‌پای تقریباً کاملی پیدا کردند که به آنها امکان داد تا نحوه حرکت این حیوانات را مطالعه کنند. برخلاف خزندگان که پاهایشان بازتر است، گورگونوپسیان‌ها پاهایشان را بیشتر به صورت عمودی قرار می‌دادند و به گونه‌ای حرکت می‌کردند که نه شبیه خزندگان بود و نه شبیه پستانداران. این شیوه حرکت‌کردن ظاهراً برای دویدن مناسب بوده است.
یافته‌های این پژوهش در نیچر منتشر شده است.
source