در این بخش از ستاره، با هدف کمک به شما در مطالعه درس اول عربی، ترجمه متن نخست این درس را ارائه کرده‌ایم. علاوه بر آن، فهرست کامل لغات درس نیز در ادامه برایتان آورده شده است. در پایان، پاسخ‌های صحیح بخش درست و نادرست این درس را نیز با شما به اشتراک گذاشته‌ایم تا مطالعه‌ای کامل و مؤثر داشته باشید.

ترجمه متن صفحه ۲ و ۳ درس اول عربی دوازدهم

﴿… أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدّینِ حَنیفاً﴾ يونُس: ۱۰۵

با يکتاپرستی به دين روی آور.

اَلدّينُ وَ التَّدَيُّنُ دین و دینداری

اَلتَّدَينُ فِطْريٌّ فِي الْإنسانِ. وَ التّاريخُ يَقولُ لَنا:

دینداری در انسان ذاتی و فطری است. و تاریخ به ما می‌گوید:

لا شَعْبَ مِنْ شُعوبِ الْأَرضِ إِلّا وَ کانَ لَهُ دينٌ وَ طَريقَةٌ لِلْعِبادَةِ.

هیچ ملّتی از ملت‌های زمین نیست مگر این که آیین و روشی برای پرستش داشته باشد.

فَالْآثارُ الْقَديمَةُ الَّتِي اکْتَشَفَهَا الْإنسانُ، وَ الْحَضاراتُ الَّتي عَرَفَها مِنْ خِلالِ الْکِتاباتِ وَ النُّقوشِ وَ الرُّسومِ وَ التَّماثيلِ، تُؤَکِّدُ اهْتِمامَ الْإنسانِ بِالدّينِ

پس آثار کهنی که انسان آن‌ها را کشف کرده، و تمدن‌هایی که آن‌ها را در میان نوشته‌ها (کتیبه‌ها) و کنده کاری‌ها(نگاره ها) و نقاشی‌ها و تندیس‌ها شناخته است، توجه انسان را به دین تاکید می کند.

وَ تَدُلُّ عَلیٰ أَنَّهُ فِطْريٌّ في وُجودِهِ؛ وَلٰکِنَّ عِباداتِهِ وَ شَعائِرَهُ کانَتْ خُرافيَّةً؛ مِثْلُ تَعَدُّدِ الْآلِهَةِ وَ تَقْديمِ الْقَرابينِ لَها لِکَسْبِ رِضاها وَ تَجَنُّبِ شَرِّها.

و بر این که این (دین داری) در وجودش (وجود انسان) ذاتی است، دلالت می‌کند؛ ولی عبادت‌ها و مراسمش (آیین‌هایش)

خرافی بود؛ مانندِ چند خدایی (تعدّد خدایان) و پیشکش کردن قربانیان به آ‌ن‌ها (به خدایان) برای به دست آوردن

خشنودی آن‌ها و دوری از بدیشان.

 وَ ازْدادَتْ هٰذِهِ الْخُرافاتُ في أَديانِ النّاسِ عَلیٰ مَرِّ الْعُصورِ. وَلٰکِنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَ تَعالیٰ لَمْ يَتْرُكِ النّاسَ عَلیٰ هٰذِهِ الْحالَةِ؛ فَقَدْ قالَ في کِتابِهِ الْکَريمِ:

در گذر زمان این خرافه‌ها در دین‌های [ادیان مختلف] مردم افزایش یافت. ولی خدای پر برکت و بلند مرتبه باد نام او

مردم را در این حالت رها نساخت؛ پس (قطعاً) در کتاب با کرامتش فرموده است:

﴿… أَیَحْسَبُ الْإنسانُ أَنْ یُتْرَكَ سُدیً﴾ اَلْقيامَة: ۳۶

آبا انسان گمان می‌كند (می‌پندارد) بیهوده و پوچ رها می شود؟

﴿أ لِذٰلِكَ أَرْسَلَ إلَيهِمُ الْأَنبياءَ لِيُبَيِّنوا الصِّراطَ الْمُستَقيمَ وَ الدّينَ الْحَقَّ.

بدین سبب پیامبران را به سویشان فرستاد تا راه راست و دین حق را آشکار کنند.

وَ قَدْ حَدَّثَنَا القُرآنُ الْکَريمُ عَنْ سيرَةِ الْأَنَبياءِ وَ صِراعِهِم مَعَ أقَوامِهِمُ الکْافِرينَ.

و قرآن کریم دربارۀ روش و کردار پیامبران، کشمکش و درگیری آن‌ها با اقوام کافرشان با ما سخن گفته است.

وَ لْنَذکُرْ مَثَلاً إبراهيمَ الْخَليلَ الَّذي حاوَلَ أَنْ يُنقِذَ قَوْمَهُ مِنْ عِبادَةِ الْأَصْنامِ.

و باید یاد کنیم مثالی را [داستان] ابراهیم خلیل را که تلاش کرد مردمش را از عبادت بت‌ها نجات دهد.

فَفي أَحَدِ الْأَعيادِ لَمّا خَرَجَ قَومُهُ مِنْ مَدينَتِهِم، بَقِيَ إبراهيمُ وَحيداً، فَحَمَلَ فَأْساً، وَ كَسَّرَ جَميعَ الْأَصنامِ فِي الْمَعبَدِ إلَّا الصَّنَمَ الْکَبيرَ،

پس در یکی از عیدها، وقتی قومش از شهر خود بیرون رفتند، ابراهیم تنها ماند، پس تبری را برداشت، و همۀ

بت‌ها بجز بتِ بزرگ را در معبد (پرستشگاه) شکست،

 ثُمَّ عَلَّقَ الْفَأْسَ علَیٰ کَتِفِهِ وَ تَرَكَ الْمَعبَدَ.

سپس تبر را بر دوش او (بت بزرگ) آویخت و پرستشگاه را ترک کرد.

وَ لمَّا رَجَعَ النّاسُ، شاهَدوا أَصْنامَهُم مُكَسَّرَةً، وَ ظَنّوا أَنَّ إبراهيمَ هوَ الفْاعِلُ، فَأحَضَروهُ لِلْمُحاکَمَةِ وَ سَأَلوهُ:

و وقتی مردم برگشتند، بت‌های خود را شکسته دیدند، و گمان کردند که ابراهیم این کار را کرده است (کنندۀ کار است)، پس او را برای دادگاهی کردن (محاکمه) احضار کردند (آوردند) و از او پرسیدند:

﴿… أَ أَنتَ فَعَلْتَ هٰذا بِآلِهَتِنا یا إبراهیمُ﴾ اَلْأَنبیاء: ۶۲

ای ابراهیم، آیا تو این کار را با خدایان ما انجام دادی؟

فَأَجابَهُم: لِمَ تَسأَلونَني؟! اِسأَلوا الصَّنَمَ الْکَبيرَ.

پس به آن‌ها پاسخ داد: چرا از من میپرسید؟از بت بزرگ بپرسید.

بَدَأَ القْومُ يَتَهامَسونَ: «إنَّ الصَّنمَ لا يَتَکَلَّمُ؛ إنَّما يَقْصِدُ إبراهيم الِاسْتهِزاء بِأَصْنامِنا».

مردم شروع به پچ پچ کردند: قطعاً بت سخن نمی‌گوید، ابراهیم فقط قصد دارد بت‌های ما را مسخره کند.

وَ هُنا ﴿قالو حَرِّقوهُ وَ انْصُروا آلِهَتَکُم﴾ اَلْأَنبیاء: ۶۸

و در اینجا گفتند: او را بسوزانید و خدایانتان را یاری کنید.

فَقَذَفوهُ فِي النّارِ، فَأَنقَذَهُ اللّهُ مِنْها.

پس او را در آتش انداختند، و خداوند او را از آن (آتش) نجات داد.

لغات درس اول عربی دوازدهم

جواب درست نادرست صفحه ۴ درس اول عربی دوازدهم

عَیِّنِ الصَّحیحَ وَ الْخَطَأَ حَسَبَ نَصِّ الدَّرسِ.

۱- کانَ ا لْهَدَفُ مِنْ تَقدیمِ ا لْقَرابینِ لِلْآ لِهَةِ کَسْبَ رِضاها وَ تَجَنُّبَ شَرِّها✅

هدف از تقدیم کردن قربانی‌ها به خدایان به دست آوردن خشنودی شان و دوری کردن از شرشان بود.

۲- عَلَّقَ إبراهیمُ عَلَيْهِ السَّلامُ الْفَأْسَ عَلَی کَتِفِ أَصْغَرِ الْأصَنامِ ❌

ابراهیم تبر را بر روی شانه کوچک‌ترین بت‌ها آویخت.

۳- لَمْ یَکُنْ ١ لِبَعْضِ الشُّعوبِ دینٌ أَو طَریقَةٌ لِلْعِبادَةِ ❌

برخی ملت‌ها دینی یا روشی برای عبادت نداشتند.

۴- اَلْآثارُ الْقَدیمَةُ تُؤَکِّدُاهْتِمَام الْإنسانِ بِالدّینِ ✅

آثار قدیمی بر توجه انسان به دین را تأکید می‌کند.

۵- إنَّ التَّدَیُّنَ فِطْريٌّ في الْإنسانِ✅

بی‌گمان دین داری در انسان ذاتی است.

۶- لا یَتْرُكُ اللّٰهُ الْإنسانَ سُدیً✅

خداوند انسان را بیهوده و پوچ رها نمی‌کند.

برای یادگیری عمیق‌تر و درک بهتر مفاهیم دروس این پایه، پیشنهاد می‌کنیم به بخش مجموعه محتوای کمک‌درسی پایه دوازدهم نیز سری بزنید و از منابع متنوع آن بهره‌مند شوید.