تاریخ آئودی مملو از خودروهای برجسته است، اما برخی از آن‌ها جایگاهی ویژه دارند. در اینجا ۱۰ مدل از موفق ترین اتومبیل های آئودی را لیست کرده‌ایم.

برند مدرن آئودی در اواسط دهه ۶۰ میلادی به عنوان بخشی از گروه فولکس‌واگن متولد شد، هرچند که ممکن بود این اتفاق نیفتد. این برند که از دل شرکت در حال کشمکش Auto Union بیرون آمد، به لطف نبوغ و خلاقیت خودروهایش، برخلاف انتظارات به موفقیتی چشمگیر دست یافت. این خودروها گاهی اوقات به صورت مخفیانه و با بودجه محدود توسعه داده می‌شدند، اما موفقیتشان نقشی اساسی در تبدیل این برند به بازیگر اصلی صنعت خودروسازی ایفا کرد، جایگاهی که امروزه دارد.

موفق ترین اتومبیل های آئودی

راه‌های زیادی برای تعریف موفقیت در دنیای خودرو وجود دارد؛ می‌تواند به معنای فروش قوی، استقبال مثبت منتقدان، داشتن طرفداران وفادار یا تأثیرگذاری بر مدل‌های بعدی باشد. اغلب، ترکیبی از همه این موارد است. هر یک از ۱۰ مدلی که در اینجا به آن‌ها می‌پردازیم، به طور ویژه‌ای در تاریخ آئودی مهم بوده‌اند و اکثر آن‌ها علاوه بر این اهمیت تاریخی، از فروش بالا و تحسین منتقدان نیز برخوردارند. این ترکیب، آن‌ها را به احتمال زیاد در زمره موفق ترین اتومبیل های آئودی تا به امروز قرار می‌دهد.

۱. آئودی Q7 (از سال ۲۰۰۶ تاکنون)

آئودی با معرفی Q7 در سال ۲۰۰۵، وارد بازار نوظهور آن زمان شاسی بلندهای لوکس جاده‌پیما شد. در میان خودروسازان آلمانی، Audi نسبتا دیر به این بازار ورود کرد. ب‌ام‌و X5، مرسدس‌بنز M-Class و پورشه کاین همگی چندین سال زودتر از آن به بازار عرضه شده بودند، اما با این حال، Q7 هم موفق به کسب جایگاه خود شد. مانند رقبایش، جذابیت Q7 بر روی فرمان‌پذیری جاده‌ای، فضای داخلی و متریال لوکس آن متمرکز بود، فرمولی که تا امروز بدون تغییر باقی مانده است.

آخرین مدل از آئودی Q7 برای سال ۲۰۲۵ معرفی شد که از به‌روزرسانی‌هایی در فناوری سرگرمی و سیستم محرکه آن بهره‌مند است. در کنار Q7، نسخه اسپرت‌تر SQ7 نیز با قدرتی در حدود ۵۰۰ اسب بخار در دسترس است. شاید پرفروش‌ترین شاسی‌بلند از نظر تعداد در خط تولید Audi نباشد، اما Q7 همچنان به عنوان مدل پرچم‌دار مشترک در کنار Q8 در بخش شاسی‌بلندهای این برند نقش کلیدی ایفا می‌کند. خط تولید گسترش‌یافته SUVهای کوچک‌تر این برند، جایگزینی مقرون‌به‌صرفه‌تر برای ورود به دنیای مالکیت خودروهای Audi ارائه می‌دهند، اما شاید هرگز چنین مدل‌هایی توسعه نمی‌یافتند اگر Q7 اصلی چنین موفقیتی را برای این برند رقم نمی‌زد.

۲. آئودی R8 (سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۲۴)

آئودی R8 نه تنها یکی از موفق ترین اتومیبل های آئودی در تمام دوران به شمار می‌رود، بلکه از جاه‌طلبانه‌ترین آن‌ها نیز بوده است. اولین ابرخودروی واقعی این برند، در زمان عرضه، پلتفرم و پیشرانه خود را با لامبورگینی گالاردو به اشتراک می‌گذاشت و به مدل سمبلی و نوعی آزمایش برای Audi تبدیل شد. Audi سابقه‌ای درخشان در مسابقات اتومبیل‌رانی داشت (در واقع، نام R8 از نمونه اولیه رکورددار لمان این برند گرفته شده بود) اما پیش از این هرگز آن سطح از تخصص را به یک خودروی جاده‌ای منتقل نکرده بود.

خودروی حاصل‌شده از این همکاری، از چند جهت موفق بود. نسخه مسابقه‌ای آن در پیست و نسخه جاده‌ای به اثبات رساندند که آئودی می‌تواند ابرخودرویی تولید کند که توانایی رقابت با بزرگان این عرصه را داشته باشد. خودروساز آلمانی نیز روی موفقیتش تکیه نکرد و همچنان به بهبود R8 در طول مدت فروش آن ادامه داد و نسخه‌های جدید و پیشرفته‌تری از هر دو مدل کوپه و اسپایدر آن را ارائه داد.

با این حال، فروش آن هرگز به اندازه انتظارات مدیران Audi قوی نبود و R8 علی‌رغم به‌روزرسانی‌های دوره‌ای، از سوی برخی مورد انتقاد قرار گرفت که از رقبای سرعت‌گیرنده خود عقب افتاده است. شاید R8 موفق‌ترین ابرخودروی دوران خود نباشد، اما قطعا در ارتقای وجهه برند آئودی و ایجاد محصول سمبلی بسیار مطلوب (اگرچه تا حد زیادی دست‌نیافتنی) برای خریداران متعدد سدان‌ها و شاسی‌بلندهای این برند، موفق عمل کرده است.

۳. آئودی ۸۰ (سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۵)

در طول دهه‌های فروش، آئودی ۸۰ ستون اصلی خط تولید این برند بود و در اواخر دوران تولید خود با خرید یکی از این خودروها توسط پرنسس دایانا، شاهد جهش غیرمنتظره‌ای شد. پوشش گسترده مطبوعات از زندگی او در آن زمان، تبلیغاتی رایگان عظیمی را برای Audi به ارمغان آورد و فروش این خودرو به طور چشمگیری افزایش یافت. با این حال، آئودی ۸۰ سزاوار آن است که فراتر از «ماشین محبوب پرنسس» شناخته شود.

سری B آئودی ۸۰ که در سال ۱۹۷۲ عرضه شد، به لطف هندلینگ و کارایی خوب مورد تحسین گسترده قرار گرفت و به یکی از موفق ترین اتومبیل های آئودی در تاریخ این شرکت تبدیل شد. این خودرو نسبت به سدان‌های دیگر آن زمان، جمع‌وجورتر بود، اما از نظر قدرت یا فناوری، سازشی نکرده بود. خریداران تنها در عرض شش سال بیش از یک میلیون دستگاه از آن را خریداری کردند و تقاضا برای این خودرو در طول چهار نسل آن همچنان بالا باقی ماند. آئودی در ابتدا قصد داشت تولید آن تنها در کارخانه اینگولشتات انجام شود، اما با ثبت سفارشات زیاد، مجبور شد از دو کارخانه فولکس‌واگن نیز برای جلوگیری از طولانی شدن لیست انتظار کمک بگیرد. سرانجام نام تجاری ۸۰ کنار گذاشته شد و با A4 که به همان اندازه موفق بود، جایگزین شد.

۴. آئودی TT (سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۲۳)

خودروی اسپرت کوچک آئودی در زمان عرضه، هم از نظر منتقدان و هم از نظر فروش موفقیت‌آمیز بود. نسل اول این خودرو بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶ بیش از ۱۷۸ هزار دستگاه فروخت. Audi TT توانست خود را به عنوان یک خودروی کاملا مد روز جا بیاندازد و به همین دلیل، در بین خریداران عاشق تجمل که به دنبال یک خودروی اسپرت برای رانندگی روزانه بودند، محبوب شد. این خودرو به اندازه رقبای سرسخت آن دوران قوی نبود و به همین دلیل، جذابیت آن در میان علاقه‌مندان سنتی کمتر بود. به هر حال، این یک خودروی اسپرت با موتور و پلتفرمی بود که از فولکس‌واگن گلف معمولی قرض گرفته شده بود.

با این حال، علاقه‌مندان به خودروهای قدرتمندتر با مدل‌های داغ‌تر آئودی که بعدها در طول عمر TT عرضه شدند، مانند TTS و TT RS، راضی می‌شدند. هر دو نسخه در نسل دوم این خودرو عرضه شدند که تا سال ۲۰۱۴ در خط تولید باقی ماند. نسل نهایی این خودرو در سال ۲۰۲۳ و در بحبوحه کاهش فروش، با فروکش کردن هیجان نسل اولیه، بازنشسته شد. شاید درخشش آن در اواخر کار کمی کاهش یافته باشد، اما سال‌های اولیه TT جایگاه آن را در میان موفق‌ترین خودروهای این برند تا به امروز تثبیت کرد.

۵. آئودی Q5 (از سال ۲۰۰۸ تاکنون)

تنها دو سال پس از Q7، آئودی Q5 به پرفروش‌ترین مدل شاسی‌بلند Audi تبدیل شد. حدود ۱.۶ میلیون دستگاه از این خودرو در طول هشت سال اول فروش آن به فروش رفت. Q5 اساسا به عنوان نسخه شاسی‌بلند A4 ساخته شد و از پلتفرم و پیشرانه مشابه آن بهره برد. شبیه Q7، عملکرد جاده‌ای در اولویت قرار داشت. آئودی به خوبی می‌دانست که اکثر خریداران آن به ندرت تجربه‌ای خارج از جاده خواهند داشت و نزدیک‌ترین کار آن‌ها به آفرود، برخورد با جدول خیابان هنگام خروج از پارکینگ پاساژ خواهد بود.

آخرین نسخه آئودی Q5 همان فرمول اولیه را حفظ کرده و همچنان پلتفرم خود را با سدان خانوادگی آئودی به اشتراک می‌گذارد (اگرچه، در کمال تعجب این سدان اکنون به جای A4 با نام A5 شناخته می‌شود). Q5 اکنون در سومین نسل خود قرار دارد و بسیاری از تغییرات عمده آن در بخش فناوری سرگرمی و ایمنی به کار رفته است. سری Q5 همواره یکی از موفق ترین اتومبیل های آئودی بوده و با وجود رقابت فزاینده در این بخش، همچنان فروش خوبی مخصوصا در اروپا و بازار داخلی‌اش، آلمان دارد. با ورود نسل جدید به نمایندگی‌ها، دلیلی وجود ندارد که تصور کنیم نسخه جدید کم‌تر از نسل‌های قبلی موفق باشد.

۶. آئودی A3 (از سال ۱۹۹۶ تاکنون)

زمانی که آئودی A3 در سال ۱۹۹۶ عرضه شد، هیچ خودروی دیگری کاملا شبیه آن در بازار وجود نداشت. A3 با ترکیب فضای داخلی لوکس و دینامیک رانندگی که به بهترین شکل با سدان‌های این برند شناخته شده بود، به همراه شاسی محبوب فولکس‌واگن گلف، اولین بازیگر در بخشی شد که اکنون با عنوان هاچ‌بک پریمیوم شناخته می‌شود. مرسدس‌بنز چند سال بعد با A-Class فرمول مشابهی را  (با موفقیت کمتری) امتحان کرد، در حالی که ب‌ام‌و سری ۳ Compact و بعدا سری ۱ را ارائه داد.

هیچ‌کدام از رقبای آلمانی این برند نتوانسته‌اند از محبوبیت این مدل آئودی پیشی بگیرند. این خودرو تا سال ۲۰۲۰ بیش از پنج میلیون دستگاه فروخته بود و همچنان در سراسر اروپا، به خصوص در انگلستان، که بر اساس داده‌های فروش سال ۲۰۲۴ در بین ۱۰ مدل پرفروش قرار دارد، محبوب است. این هاچ‌بک همچنان با گلف مرتبط است، اما مانند سایر مدل‌های این برند، برای رقابت با رقبای در حال تغییر خود، در طول نسل‌های مختلف، دستخوش تغییرات متعددی در ظاهر، پیشرانه و فناوری شده است.

۷. آئودی کواترو (سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۱)

مدل اصلی که نشان نمادین Quattro را بر خود داشت، در سال ۱۹۸۰ معرفی شد و تا سال ۱۹۹۱ در خط تولید باقی ماند. در ابتدا، برنامه Audi این بود که فقط ۴۰۰ دستگاه از آن تولید شود تا بتواند خودرو را برای مسابقات هومولوگ کند، اما با استقبال خریداران از آن سهمیه اولیه، این برند تصمیم گرفت چند دستگاه دیگر تولید کند. بعدها تولید آنقدر ادامه پیدا کرد تا در نهایت ۱۱۴۵۲ دستگاه تولید شد.

علاوه بر اینکه کواترو به خودی خود یک خودروی جاده‌ای افسانه‌ای است، احتمالا نمادین‌ترین خودروی رالی تمام دوران نیز محسوب می‌شود. این خودرو استفاده از سیستم چهار چرخ محرک را رایج کرد و چندین عنوان مهم از جمله تاج قهرمانی سازندگان و رانندگان WRC را در سال ۱۹۸۴ به دست آورد. این خودرو در مسابقات تپه‌نوردی نیز موفق بود و در سال ۱۹۸۷ در پایکس پیک به پیروزی رسید.

امروزه، سیستم کواترو همچنان بخش اصلی جذابیت این برند است و در سراسر خط تولید آن یافت می‌شود. به گفته آئودی، تقریبا نیمی از کل موجودی فروخته شده آن در سال ۲۰۱۹ دارای سیستم کواترو بود. بنابراین، یک موفقیت چشمگیر و موفقیتی که شاید هرگز بدون دستاوردهای مدل کلاسیک دهه ۸۰ به دست نمی‌آمد.

۸. آئودی ۱۰۰ (سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۶)

اگرچه مدل‌های بعدی نشان ۱۰۰ را بر خود داشتند، نسل اصلی مهم‌ترین نقش را در تضمین موفقیت آینده این برند ایفا کرد. این خودرو برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ عرضه شد و توسط مهندس ارشد این برند به صورت مخفیانه توسعه داده شده بود. در آن زمان، آئودی همچنان در آشفتگی به سر می‌برد. چند سال قبل، شرکت پیشین آن یعنی Auto Union عمدتا به دلیل کارخانه‌ها و پرسنل تولیدش توسط فولکس‌واگن خریداری شده بود. فولکس‌واگن قصد نداشت به Auto Union اجازه توسعه خودروهای خود را بدهد، اما مهندس ارشد آن بدون توجه به این موضوع، این کار را انجام داد.

بیشتر بخوانید:

10 مورد از زیباترین خودروهای تاریخ آئودی + عکس

در نهایت، این راز فاش شد، اما خودروی حاصل به اندازه‌ای مدیران فولکس‌واگن را تحت تأثیر قرار داد که به آن اجازه تولید دادند. این خودرو ۱۰۰ نامگذاری شد و بلافاصله پس از عرضه، توجه مطبوعات و مردم را به خود جلب کرد. در چرخشی طعنه‌آمیز، آئودی آنقدر محبوب شد که کارخانه اصلی آن نمی‌توانست با تقاضا همگام شود و فولکس‌واگن مجبور شد از دو کارخانه خود برای کمک به تولید استفاده کند. در مجموع ۸۲۷۴۷۴ دستگاه از نسل اول ۱۰۰ تولید شد و محبوبیت آن راه را برای توسعه مدل‌های آینده آئودی هموار کرد. مدل ۱۰۰ نه تنها یکی از موفق ترین اتومبیل های آئودی بود، بلکه نقطه عطفی در تاریخ این شرکت محسوب می‌شود و نشان داد که آئودی توانایی تولید خودروهایی با کیفیت و محبوبیت بالا را دارد.

۹. آئودی A4 (سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۵)

آئودی A4 که برای اولین بار در سال ۱۹۹۴ عرضه شد، وظیفه دشوار ادامه موفقیت مدل پیشین خود، یعنی ۸۰ را بر عهده داشت. این خودرو با ارائه سواری بهبودیافته، پیشرانه‌های اصلاح‌شده و فضای داخلی بیشتر این کار را به خوبی انجام داد. رقابت با رقبای آلمانی به ویژه ب‌ام‌و و مرسدس‌بنز کار آسانی نبود. ماهیت همیشه در حال تغییر آن‌ها به این معنی بود که A4 نیز به طور مداوم تکامل می‌یافت؛ به طوری که B5 در سال ۲۰۰۱ جای خود را به B6 و B7 در سال ۲۰۰۴ داد. B8 برای سال ۲۰۰۸ عرضه شد و سپس تا سال ۲۰۱۵ طول کشید تا B9 به نمایندگی‌ها برسد.

در هر یک از این نسل‌ها، آئودی به طور مداوم طراحی A4 را تغییر داد، اگرچه هرگز به طور ریشه‌ای این کار را نکرد. در واقع نیازی به این کار نبود، زیرا این خودرو سال به سال به پرفروش‌ترین سدان این برند تبدیل می‌شد. با این حال، ادغام قریب‌الوقوع مدل‌های الکتریکی در خط تولید اصلی سری A این برند، ایجاب می‌کند که A4 بزرگترین تغییر خود را تا به امروز تجربه کند. حداقل، بزرگترین تغییر آن از نظر نامگذاری خواهد بود.

نام A4 از سال ۲۰۲۵ برای یک خودروی الکتریکی استفاده خواهد شد، در حالی که A4 بنزینی به A5 تبدیل می‌شود. البته، در حال حاضر یک آئودی A5 در خط تولید وجود دارد که یک نوع دو در از A4 است. مدل‌های جدید ۲۰۲۵ ادغام خواهند شد و به پایان مدل سنتی A4 بنزینی، حتی اگر نام آن به شکل دیگری زنده بماند، علامت می‌گذارند.

۱۰. آئودی RS2 آوانت (سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵)

در حالی که از بین موفق ترین اتومبیل های آئودی ، RS2 آوانت کوتاه‌ترین دوره تولید را دارد، نمی‌توان تأثیری که بر تاریخ آئودی گذاشت را انکار کرد. این اولین خودرویی بود که نشان RS را بر خود داشت و با همکاری پورشه توسعه داده شد. قابل توجه است که برخی از قطعات خود را از انبار قطعات پورشه قرض گرفته است. موفقیت آن راه را برای طیف RS امروزی هموار کرد، علی‌رغم اینکه یکی از مدل‌هایی بود که آئودی هرگز در آمریکا عرضه نکرد.

آئودی در ابتدا قصد تولید ۲۲۰۰ دستگاه از RS2 آوانت را داشت، اما پس از دیدن اینکه سهمیه اولیه به سرعت توسط علاقه‌مندان خریداری شد، این برند تولید را ۷۰۰ واحد دیگر افزایش داد. این خودرو فقط قرار بود یک وسیله نقلیه خاص باشد (نوعی آزمایش توسط مدیران آئودی برای دیدن اینکه یک واگن سریع در نمایندگی‌ها چگونه عمل می‌کند) اما موفقیت آن باعث تولید RS4 آوانت و RS6 آوانت در کنار سایر مدل‌های دارای نشان RS شد تا فلسفه «سریع رفتن» خودروی اصلی را گسترش دهد.

در گجت نیوز بخوانید: