حقیقتا هنگامی که اولین شایعه ریمستر شدن بازی The Elder Scrolls IV Oblivion در اینترنت مطرح شد، باور و هضم آن برایم ناممکن بود. یعنی بتسدا و تاد هاواردی که قبلا بارها گفته بودند که اعتقادی به ریمستر کردن بازی‌های قدیمی خود ندارند، ناگهان تغییر عقیده داده‌اند؟ نه‌تنها تغییر عقیده داده‌اند، بلکه چنین پروژه‌ای را به یک استودیو خارجی سپرده‌اند؟ و نه‌تنها آن را به یک استودیو خارجی سپرده‌اند، بلکه آن استودیو می‌خواهد یک بازی بتسدا را با آنریل انجین 5 بازسازی کند؟ به حق چیزهای دیده و نشنیده!

چند ماه پیش از نگرانی‌های خود درباره ریمستر Oblivion یادداشتی نوشتم. ترسی در من وجود داشت که نه‌تنها این ریمستر نتواند با بهبود کهنگی‌های قابل توجه بازی اصلی، مخاطبان جدید را با دنیای زیبای Cyrodiil آشنا کند، بلکه حتی باعث کمرنگ شدن نقاط قوت آن هم بشود. اما خوشحالم که بگویم استودیو Virtuos از آزمون سخت خود سربلند بیرون آمده است. همه چیز در The Elder Scrolls IV Oblivion Remastered عالی نیست، اما حداقل بدون تردید می‌توان گفت که این ریمستر برای عمده گیمرها بهترین راه برای تجربه نسخه چهارم الدر اسکرولز است. با بررسی ویجیاتو همراه باشید.

مجموعه The Elder Scrolls نیازی به معرفی ندارد. فرنچایزی متشکل از بازی‌های نقش‌آفرینی که شما را در دنیایی عظیم رها می‌کنند تا به هر شکل و سبکی که می‌خواهید، داستان شخصیت خاص خود را بسازید و حتی در آن زندگی کنید. Oblivion به‌عنوان چهارمین بازی مجموعه، جایگاه عجیبی دارد؛ اکثر بازیکنان امروزی این فرنچایز را با Skyrim می‌شناسند و هواداران قدیمی عمدتا نسخه سوم یعنی Morrowind را به‌عنوان نسخه محبوب خود قلمداد می‌کنند. اشتباه برداشت نکنید؛ ابلیویون هم طرفداران زیادی دارد و افراد زیادی هستند که آن را الدر اسکرولز محبوب خود می‌نامند، اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که ابلیویون از نظر فلسفه طراحی، میان اسکایریم و موروویند قرار دارد. در واقع این بازی نه به‌اندازه اسکایریم سرراست و دسترسی‌پذیر است و نه به اندازه موروویند پیچیده و اصطلاحا هاردکور. همچنین Oblivion پایه‌گذار بسیاری از سیستم‌ها، مکانیک‌ها و ویژگی‌هایی بود که حالا بخشی از هویت بازی‌های بتسدا شده‌اند، اما با این نکته که این بازی بعضا شامل ابتدایی‌ترین و نپخته‌ترین نسخه این ویژگی‌ها می‌شد. البته جا دارد دوباره بگویم که اشتباه برداشت نکنید؛ ابلیویون جنبه‌های خاص خود را دارد که از تمام بازی‌های دیگر بتسدا بهتر ساخته شده‌اند، اما نواقصش به‌گونه‌ای هستند که می‌توانند تجربه بازی را برای افراد تازه‌وارد ناخوشایند کنند. اما در عین حال، همین نواقص بعضا بخشی از هویت بازی هستند و حذف آن‌ها، شاید منجر به از بین رفتن نمک خاص ابلیویون شود.

تمام این پاراگراف را در این راستا نوشتم تا به این نکته برسم که ریمستر کردن یا بازسازی کردن عنوانی همچون The Elder Scrolls IV Oblivion امری به‌مراتب دشوارتر از چیزیست که فکر می‌کنید. پس باید Virtuos را بابت ظرافتی که در ریمستر کردن این بازی به خرج داده است، تحسین کرد. آن‌ها با موفقیت توانسته‌اند ریمستری از Oblivion به بازیکنان تحویل دهند که هم کاملا به ماهیت بازی اصلی وفادار است و هم به‌اندازه‌ای بهبود یافته که تازه‌واردان هم بتوانند در دنیای آن غرق شوند.

پس بگذارید اول از گرافیک بازی شروع کنیم که به‌وضوح و با اختلاف بزرگ‌ترین بهبودها را دریافت کرده است. گرافیک Oblivion در این ریمستر با آنریل انجین 5 و تکنولوژی‌هایی همچون Lumen کاملا بازسازی شده است، در حدی که ظاهر این بازی در بسیاری از مواقع کاملا با یک بازی اساسا نسل نهمی برابری می‌کند. نکته قابل تحسین این است که Virtuos با دقتی مثال‌زدنی تشخیص داده است که کجا به بازی اصلی وفادار باشد و کجا خلاقیت به خرج دهد. مثلا طراحی مواردی همچون شهرها، دشمنان، زره‌ها و سلاح‌ها کاملا مطابق نسخه اصلی انجام شده و از طرف دیگر، طراحی NPCها کاملا متحول شده است. طراحی عجیب و کارتونی NPCهای نسخه اصلی Oblivion یکی از همان مواردی‌ست که بازی را بانمک می‌کرد، اما بدیهی‌ست که آن‌ها به یک بازسازی اساسی نیاز داشتند. ویرچوس خروجی قابل تحسینی در این مورد داشته است. هرچند که شخصا طراحی نژادها در Skyrim را همچنان بیشتر دوست دارم، اما حداقل NPCهای Oblivion دیگر آن ظاهر مضحک گذشته را ندارند. حداقل شخصیت «مارتین سپتیم» حالا واقعا شبیه صداپیشه‌اش یعنی «شان بین» شده است. حداقل اورک‌ها دیگر شبیه نسخه تنظیم بازار «شِرِک» نیستند!

گرافیک جدید Oblivion Remastered، حداقل از نظر هنری، بهانه‌های زیادی برای شکایت کردن نمی‌دهد. تنها چیزی که شاید برخی از طرفداران سرسخت بازی اصلی را اذیت کند، این است که محیط‌های جنگلی بازی کمی از طراحی هنری و پالت رنگی نسخه اصلی فاصله گرفته‌اند و حالا ظاهری دارند که کم و بیش حس و حال بازی‌های اخیری که با آنریل انجین 5 ساخته شده‌اند را تداعی می‌کنند. می‌توانم این دغدغه را تا حدودی درک کنم، اما حس می‌کنم پالت رنگی بازی اصلی چندان به ریمستری در این ابعاد قابل انتقال نبود و ظاهر جالبی به گرافیک جدید ریمستر نمی‌داد.

اما همچون اکثر پروژه‌هایی که با آنریل انجین 5 ساخته شده‌اند، در بعد فنی جای انتقاد وجود دارد. استاترهای مشهور این موتور در Oblivion Remastered هم حضور دارند و هیچ کنسول و کامپیوتری از آن‌ها در امان نیست، اما تجربه شما بسته به پلتفرم می‌تواند بالا و پایین داشته باشد. شخصا این بازی را روی ایکس باکس سری ایکس و در حالت Performance تجربه کردم. اگرچه بازی در محیط‌های باز خود نمی‌تواند یک ۶۰ فریم ثابت نگه دارد و استاترهای خفیفی هم سر راه شما قرار می‌گیرند، اما در کل بازی تجربه روان و قابل قبولی به شما ارائه می‌دهد (با این حال به‌نظرم فریم ریت ۳۰ در حالت Quality واقعا غیرقابل تحمل است). اما اگر روی کامپیوتر می‌خواهید بازی را تجربه کنید، بهتر است سیستم قدرتمند یا حداقل CPU قدرتمندی داشته باشید. مجددا تاکید می‌کنم که حتی قوی‌ترین کامپیوتر بازار هم از استاتر در امان نیست، اما قدرت پردازنده سیستم شما تعیین می‌کنند که این استاترها چقدر شدید یا خفیف باشند. البته باید گفت که بعد از به‌روزرسانی اخیر بازی، عملکرد فنی بازی روان‌تر شده است و امیدوارم با پچ‌های بعدی، این موضوع باز هم بهبود پیدا کند.

خوشبختانه مدرنیزه شدن Oblivion صرفا به بهبود گرافیک آن خلاصه نشده است. جا دارد دوباره از Virtuos بابت ظرافتی که در این پروژه به خرج داده تشکر کنم. آن‌ها دقیقا می‌دانستند که چه چیزهایی نیاز به تغییر دارند و چه چیزهایی باید دست‌نخورده باقی بمانند. به‌طور کل Oblivion Remastered همان گیم‌پلی همیشگی بازی اصلی را دارد، اما بهبودهای ریز و درشتی در آن اعمال شده که تاثیر شدیدا مثبتی روی تجربه بازیکن می‌گذارند. مثلا، هرچند که به‌نظرم اسکایریم همچنان عملکرد بهتری در این مورد دارد، حالا مبارزات بازی با سلاح‌های سرد حس بسیار بهتری دارند. چون هم ضربات بازی حس وزن بیشتری به شما منتقل می‌کنند، هم دشمنان واکنش بهتری به آن‌ها نشان می‌دهند، هم حرکاتی همچون Dash کردن (به جای Roll کردن در بازی اصلی) اضافه شده‌اند که مبارزات بازی را بسیار روان‌تر از نسخه اصلی می‌کنند. یا مثلا حالا قابلیت دویدن با سرعت بیشتر (Sprint) در بازی وجود دارد که گشت و گذار در مپ بازی را برای بسیاری از بازیکنان لذت‌بخش‌تر می‌کند.

اما تاثیرگذارترین بهبود گیم‌پلی بازی به بخشی مربوط می‌شود که به عقیده تمام افرادی که Oblivion را خوب می‌شناسند، بدترین بخش بازیست و آن هم چیزی نیست جز سیستم لول آپ بازی. بگذارید کمی توضیح دهم.

در Oblivion شما تعدادی Attribute و تعداد بیشتری Skill داشتید که هر اسکیل به یکی از اتریبیوت‌ها وابسته بود. حال شما باید یکی از کلاس‌های بازی را انتخاب می‌کردید (یا کلاس خاص خود را می‌ساختید) که از بین سه دسته کلی جادو، مبارزه و مخفی‌کاری در یکی متخصص می‌شد، دو Attribute برتر و هفت اسکیل اصلی یا Major Skill داشت و سایر مهارت‌هایش به مهارت‌های فرعی یا Minor Skill تقسیم می‌شدند. حالا شما با استفاده مکرر از هر اسکیل می‌توانستید آن را لول آپ کنید و توانایی‌های جدیدی در آن به دست آورید. اما فقط مهارت‌های اصلی بودند که ارتقای آن‌ها به افزایش لول خودتان کمک می‌کرد. در نهایت با هر ارتقایی که برایتان انجام می‌شد، می‌توانستید سه Attribute را ارتقا دهید. اما نکته اینجا بود که هر Attribute به اندازه‌ای که شما مهارت‌های مربوط به آن را لول آپ کرده بودید قابل ارتقا بود. مثلا اگر شما به اندازه کافی از مهارت‌های مربوط به Endurance استفاده کرده بودید، می‌توانستید آن را تا پنج امتیاز افزایش دهید، اما اگر هیچ مهارتی مربوط به Strength استفاده نکرده بودید، آن Attribute می‌توانست فقط یک امتیاز بگیرد.

حال شاید از خود بپرسید خب، مشکل چیست؟ مشکل اینجا بود که شما به راحتی می‌توانستید به شکل نادرستی لول آپ شوید و اگر این اتفاق می‌افتاد، تجربه بازی به‌سرعت نابود می‌شد. چرا؟ چون اگر شما مهارت‌هایی که به مبارزات مربوط نیستند (مثلا Acrobatics یا Armorer) را در Major Skills قرار می‌دادید و با آن‌ها به‌سرعت لول آپ می‌کردید، تنها می‌توانستید Attributeهای مربوط به آن‌ها را به خوبی ارتقا دهید و در اسکیل‌ها و اتریبیوت‌هایی که در مبارزات به کارتان می‌آمدند، جا می‌ماندید. شاید مجددا بپرسید خب، مشکل چیست؟ مشکل این است که دشمنان هم با قدرت و به‌موازات شما لول آپ می‌کنند و تجهیزاتشان هم سریع‌تر از چیزی که فکر می‌کنید تقویت می‌شوند. بنابراین اگر با همین فرمان چند بار لول آپ کنید، متوجه می‌شوید قدرت دشمنان به‌مراتب بیشتر از شما شده و کارتان برای کشتن آن‌ها لحظه به لحظه سخت‌تر می‌شود. به همین دلیل بود که بسیاری از بازیکنان ابلیویون عمدا استراتژی‌ها و روش‌های عجیب و غریبی برای رشد شخصیتشان می‌چیدند تا در میانه بازی خود زمین‌گیر نشوند.

تمام این توضیحات را دادم تا درک بیشتری از بهبود مهمی که ریمستر در این سیستم اعمال کرده داشته باشید. در ریمستر حالا علاوه بر Major Skillها، Minor Skillها هم به ارتقای شما کمک می‌کنند (البته با سرعتی کم‌تر) و هنگام ارتقای شخصیت خود و تقسیم امتیازات میان Attributeها، دیگر توسط اسکیل‌هایی که استفاده می‌کردید محدود نمی‌شوید. این بدین معناست که اگرچه سیستم همیشگی ابلیویون همچنان در ریمستر وجود دارد، اما حالا شما آزادی عمل و اختیار بیشتری در لول آپ دارید و راحت‌تر می‌توانید از ارتقای اشتباه جلوگیری کنید. به‌عبارت دیگر شما همچنان می‌توانید اشتباه لول آپ کنید، اما حالا اراده‌اش کاملا دست خودتان است که این اشتباه را انجام دهید!

امیدوارم توانسته باشم با شفافیت توضیح داده باشم که چرا Oblivion Remastered با این تغییر ساده، تجربه بازیکن را بهبود داده است. با این حال، ای کاش بتسدا و ویرچوس یک قدم بیشتر هم برمی‌داشتند و دستی به سر سیستم سطح‌بندی آیتم‌های خاص نیز می‌کشیدند. در Oblivion (و Skyrim) سیستمی برای اکثر سلاح‌ها و زره‌های خاص وجود دارد که بسته به لول شما، لول آن آیتم را تعیین می‌کند. یعنی اگر شما در لول 1 آیتمی را به‌دست آورید، یک ورژن ابتدایی‌تر با آمار و ارقام پایین‌تر از آن آیتم را خواهید داشت. اما اگر همان آیتم را در لول 30 به‌دست آورید، بهترین نسخه آن آیتم را در دست خواهید گرفت. مشکل چیست؟ مشکل این است که اگر آیتمی را در یک لول خاص به‌دست آورید، تا آخر بازی با همان نسخه از آیتم سر و کار خواهید داشت و راهی برای ارتقا آن نخواهید داشت. به‌عبارت دیگر، آیتمی که قاعدتا می‌‎تواند یکی از بهترین آیتم‌های بازی باشد را اگر زود به‌دست آورید، هیچ‌گاه نمی‌توانید به پتانسیل واقعی آن برسید. این مشکل با قوت در ریمستر باقی مانده است. هرچند که پی‌سی گیمرها همچون در بازی اصلی می‌توانند با Console Command این مسئله را برای خود حل کنند، اما ای کاش ریمستر حداقل مکانیک جدیدی در بازی قرار می‌داد که امکان ارتقای سطح آیتم‌ها را برای تمام بازیکنان فراهم می‌کرد.

اگرچه ریمستر از این بخش صرف نظر کرده، اما بسیاری از بخش‌های دیگر بازی ارتقا پیدا کرده‌اند. برای مثال تنوع صدای NPCها بیشتر شده، رابط کاربری و HUD بازی مدرن‌تر و تمیزتر از قبل شده و اسکیل‌ها و اتریبیوت‌ها حالا متعادل‌تر از گذشته شده‌اند. ضمنا تعدادی از باگ‌های نسخه اصلی برطرف شده‌اند، اما متاسفانه چند باگ جدید به بازی اضافه شده‌اند که خوشبختانه در تجربه من، هیچ‌کدام در حدی مهم نبودند که بخواهند تاثیر خاصی روی تجربه بازی بگذارند.

در کل The Elder Scrolls IV Oblivion Remastered به‌اندازه کافی بهبودهایی در گیم پلی و گرافیک بازی اصلی اعمال کرده که آن را برای تمام بازیکنان دسترسی‌پذیرتر می‌کند. بگذارید دقیق‌تر بگویم: این ریمستر اکثر موانعی که بازیکنان برای رسیدن به بخش‌های طلایی و به‌یادماندنی Oblivion داشتند را از راه برداشته است. داستان اصلی، ماموریت‌های جانبی و کوئست‌لاین پنج فکشن بازی و سیستم جادوگری و ساخت جادو، و البته بسته‌های الحاقی و اکسپنشن‌های فوق‌العاده‌ای که برای این بازی ساخته شده‌اند، همگی از مواردی هستند که به عقیده بسیاری از بازیکنان، جزو نقاط اوج کارنامه بتسدا و مجموعه الدر اسکرولز محسوب می‌شوند.

به‌عنوان نکته آخر جا دارد به وضعیت مادهای Oblivion Remastered اشاره‌ای داشته باشیم، چون به هر حال هنگام صحبت درباره یک بازی بتسدا نمی‌توان از این مسئله سرسری عبور کرد. هنگامی که این بررسی را می‌نویسم، بیش از ۱۲۰۰ ماد برای این بازی در مراجعی همچون Nexus Mods منتشر شده‌اند که رقم قابل توجهی است. یکی از دلایلی که بازی در همین بازه کوتاه به چنین اعدادی رسیده است می‌تواند این باشد که بازی در لایه‌های زیرین خود، عمدتا از همان اسکریپت و کد بازی اصلی روی موتور Gamebryo استفاده می‌کند. به همین دلیل، بسیاری از مادهای ساده و سرراست می‌توانند به راحتی برای بازی ساخته شوند و حتی از نسخه اصلی به ریمستر پورت شوند.

اما خبر بد این است که اضافه شدن آنریل انجین 5 به‌عنوان یک پوسته گرافیکی، قطعا کار را برای ماد کردن این بازی سخت‌تر از یک بازی معمول بتسدا می‌کند. متاسفانه بتسدا هم تایید کرده که فعلا برنامه‌ای برای پشتیبانی رسمی از مادها ندارد و به همین دلیل، نسخه‌های کنسولی به هیچ نحوی ماد نخواهند داشت و در سمت کامپیوترهای شخصی هم بعید است که شاهد انتشار کیت توسعه این بازی برای عموم باشیم. بنابراین ساخت هرگونه مادی که گسترده‌تر از تغییرات ساده در اسکریپت و جایگزینی بافت‌های بازی باشد، احتمالا امری به مراتب پیچیده‌تر نسبت به سایر عناوین بتسدا خواهد بود.

در نتیجه، بعید است که Oblivion Remastered حالا حالاها بتواند در حد سایر بازی‌های بتسدا ماد دریافت کند. هرچند که بسیاری از همان مادهای ساده همچنان می‌توانند بهبودهای شگرفی در گیم‌پلی بازی اعمال کنند (مثلا همان مشکل آیتم‌های سطح‌بندی شده با یک ماد ساده قابل حل شدن است)، اما فعلا دور مادهای بزرگ‌تر و پیچیده‌تر را باید خط بکشید. اگر داشتن چنین تجربه‌ای برایتان واجب است، احتمالا نسخه اصلی ابلیویون بیشتر می‌تواند نیازتان را برآورده کنند.

اما برای ۹۰ درصد از گیمرها، The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered بدون شک بهترین راه برای تجربه این اثر کلاسیک است. سرزمین Cyrodiil حالا زیباتر و دسترسی‌پذیرتر از همیشه میزبان شما خواهد بود.

بررسی بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Bethesda Softworks) برای ویجیاتو روی کنسول Xbox Series X انجام شده است.

می‌خرمش…

با این ریمستر می‌توانید یکی از مهم‌ترین بازی‌های نقش‌آفرینی تاریخ را در قالبی به‌روزشده تجربه کنید و صدها ساعت در دنیای غنی آن زندگی کنید.

نمی‌خرمش…

اگر از اساس با فلسفه طراحی بازی‌های بتسدا مشکل دارید، این ریمستر هم احتمالا نظرتان را عوض نمی‌کند. ضمنا برای افرادی که سیستم یا کنسول قدرتمندی در اختیار ندارند و یا به ماد کردن بازی اهمیت زیادی می‌دهند، فعلا تجربه بازی اصلی پیشنهاد می‌شود.

85

امتیاز ویجیاتو

استودیو Virtuos با The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered استاندارد تازه‌ای برای ریمستر یا حتی بازسازی کردن بازی‌ها تعریف کرده است. این ریمستر به‌اندازه‌ای به بازی اصلی وفادار است که طرفداران قدیمی را دوباره به خود برگرداند، اما در عین حال به‌اندازه‌ای مدرن شده که بازیکنان جدید را هم در جادوی خود غرق کند. اگرچه عملکرد فنی بازی نواقصی دارد و مواردی هم در بازی هستند که نسبت به بازی اصلی جای بهبود بیشتری داشتند، اما ظرافتی که در مدرن‌سازی این اثر کلاسیک خرج شده بدون شک ارزش زمان و پول شما را دارد.