آرک پیشین این سری که We Are the Wounded نام‌گذاری شده بود به سویه‌ی کارآگاهی شوالیه‌ی تاریکی درون داستانی تیره پرداخت تا بیش‌تر با بتمنی طرف باشیم که به حل معماها می‌پردازد تا با مجرمان گلاویز می‌شود. آرک The Voice of the Tower کمیک Batman: Dark Patterns نیز تقریباً همان مسیر خط داستانی پیشین خود را دنبال می‌کند.

عملکرد روایت پیشین به همراه نگارگری‌های کم‌نظیر و پنل‌بندی‌های ویژه باعث شد تا یک عملکرد بسیار خوب به جا گذاشته شود. ولی آیا این آرک داستانی جدید در حالی که همان تیم خلاق را حفظ کرده است توانست باز هم درخشان ظاهر شود؟

سری Batman: Dark Patterns با ماجرای We Are the Wounded خودش را به عنوان یک اثر جنایی و کاراگاهی معرفی کرد که با حال و هوا و اتمسفر گرفته و تاریک خود روایت‌هایی کم‌وبیش هولناک و کاراکترهایی تراژیک به داستان‌سرایی می‌پردازد. در دومین خط داستانی نیز با همین روند پیش می‌رود.

روایت The Voice of the Tower از آن جا آغاز می‌شود که ساکنان یک ساختمان در صف نابودی تصمیم می‌گیرند تا نیروهای پلیس را گروگان بگیرند. بحران زمانی ایجاد می‌شود که یکی از گروگان‌ها کشته می‌شود تا همه‌چیز رو به وخامت برود و شوالیه‌ی تاریکی پا پیش بگذارد. بتمن به تنهایی وارد این ساختمان می‌شود تا عملاً به درون دژ دشمن برود.

چندان به درازا نمی‌کشد تا خفاش نگهبان گاتهام و خوانندگان همزمان بفهمند که این بار به جای رونمایی از شخصیتی تازه همچون ووند من، یکی از کاراکترهای کهنه اما کم‌تر-مورد-توجه دنیای دی‌سی در پس ماجرا قرار دارد. در محوریت آرک The Voice of the Tower کمیک Batman: Dark Patterns عروسک چوبی اسکارفیس قرار دارد که با تکنیک شکم‌گویی جان می‌گیرد. با این حال، هر از چند گاهی نیز اشاره به ماورایی بودن این عروسک در جهان دی‌سی شده است و این خط داستانی هم اشاره‌های ریزی به این نکته می‌کند.

ایده‌ی دشمنی یک عروسک چوبی با شوالیه‌ی شنل‌پوش می‌تواند به همان اندازه که مسخره به نظر می‌آید، ترسناک هم باشد. در هر صورت، اسباب‌بازی‌های قاتل یکی از ترفندهای نسبتاً رایج آثار ژانر وحشت به شمار می‌آیند که دور از واقعیت نیست اگر گفته شود بسیار محبوب هم هستند.

ولی تیم خالق آرک The Voice of the Tower کمیک Batman: Dark Patterns تنها به استفاده از یک شخصیت تقریباً فراموش‌شده محدود نمی‌شود و تلاش خود را در توسعه و گسترش اسکارفیس انجام می‌دهد. معماری و مهرازی درونی این ساختمان به گونه‌ای‌ست که در بخش‌هایی از آن آوای دیگر قسمت‌ها را می‌توان شنید.

بدین گونه، موقعیت بسیار ویژه‌ای برای استفاده از تکنیک شکم‌گویی پیش می‌آید تا اسکارفیس در کنار یک عروسک چوبی بودن تبدیل به کل این ساختمان می‌شود. اکنون بتمن عملاً مجبور است تا با همه‌ی سویه‌های این ساختمان بجنگند؛ از ساکنان مسلح‌اش تا هزارتوی چالش برانگیزش. پایه‌ریزی چنین وضعیتی نیز این فرصت را برای خفاش گاتهام ایجاد تا مهارت‌های مبارزه‌ی خود را کمی بیش از روایت قبلی به نمایش بکشد.

در حالی که در We Are the Wounded چند درگیری کوچک از بتمن دیده شد که از همه‌ی آن‌ها نیز سربلند بیرون نیامد اما در آرک The Voice of the Tower، شوالیه‌ی تاریکی درگیری‌های نسبتاً زیادی با ارتش مسلح درون ساختمان دارد که عملاً از پس همه‌ی تقابل‌ها هم به گونه‌ای برمی‌آید. هر چند امید است که سری Batman: Dark Patterns مسیرش را گم نکند و همان کمیک کاراگاهی که باید، باشد و تبدیل به یک کمیک اکشن دیگر از بتمن نشود.

نکته‌ی جالب درباره‌ی The Voice of the Tower به مانند آرک We Are the Wounded هم این است که به عنوان داستان‌های کارآگاهی هارد-بویلد، پایانی کاملاً بسته ندارند و جنبه‌هایی از روایت باز می‌ماند تا به المان معمایی‌شان افزوده شود و حتی، آن گونه که در The Voice of the Tower می‌خوانیم، اشاره‌هایی ماورایی ریزی به کار رود.

دومین آرک Batman: Dark Patterns از دیدگاه تصویری نیز باز مسیر موفق خط داستانی پیشین را دنبال می‌کند. هنوز هم شاهد پنل‌بندی‌هایی غیرسنتیِ شگفت‌انگیزی هستیم که نه فقط تأثیر مثبتی در فضاسازی دارند بلکه خواننده‌ی کمیک را هر چه بیش‌تر به پیشروی سوق می‌دهند. البته نباید از اسپلش پیج‌ها و صفحات تک‌پنلی نیز گذشت که نسبت به صفحات پنل‌بندی‌شده چیزی کم نمی‌گذارند.

در بیش‌تر صفحات و پنل‌ها هم رنگ‌های روشن و نئونی چه به عنوان جلوه‌ای از عناصر نگارگری‌شده و چه همچون لایه‌های نورانی روی کاراکترها، اجسام و پیرامون نقش انداخته‌اند تا نه تنها تضادی آشکاری هم با حال و هوای داستان داشته باشند بلکه ترکیبشان با عناصر تیره‌تر صحنه‌ها به افزایش تنش کمک کند.

شاید تک نکته‌ی منفی که بتوان درباره‌ی آرک The Voice of the Tower کمیک Batman: Dark Patterns گفت کمی به حاشیه رانده شدن شخصیت تازه معرفی‌شده‌ی دکتر سریکا از خط داستانی پیشین است که انگار جنبه‌های مرموز او در آرک دوم فراموش شده‌اند. هر چند این نکته به اندازه‌ای کوچک محسوب می‌شود که به سادگی بتوان از آن چشم‌پوشی کرد.

سخن پایانی درباره‌ی آرک The Voice of the Tower کمیک Batman: Dark Patterns

کمیک Batman: Dark Patterns در دومین خط داستانی خودش نه از یک کاراکتر تازه بلکه از یک شخصیت کم‌استفاده به عنوان آنتاگونیست ماجرا استفاده می‌کند. با این وجود، به اندازه‌ای به گسترش این کاراکتر می‌پردازد تا هویت جدیدی به عروسک چوبی اسکارفیس افزوده شود و یک ماجرای هیجان‌انگیز با محوریتش بیافریند. نگارگری، پنل‌بندی و رنگ‌آمیزی آرک The Voice of the Tower کمیک Batman: Dark Patterns باز هم مثل روایت پیشین چیزی کم نمی‌گذارد و با ویژگی‌های یکتا و کم‌نظیر خود درخشان ظاهر می‌شود تا ابزار کارآمدی در پیش رفت داستان و فضاسازی به حساب آید.