در‌حالی‌که ورستپن ترجیح داد به‌جای تماشای فیلم، استریم بازی‌های سیم‌ریسینگ خود را ادامه دهد، هم‌تیمی‌ها و رقبای او با نگاهی متفاوت به سالن نمایش قدم گذاشتند و در پایان واکنش‌هایی متنوع ارائه دادند؛ از تحسین جلوه‌های بصری گرفته تا انتقاد از ناهماهنگی‌های واقع‌گرایانه. لندو نوریس، راننده‌ی مک‌لارن فیلم را الهام‌بخش توصیف کرد: «داستانی باحال و الهام‌بخش بود. معانی مختلفی در خودش داشت و برای نسل جوان می‌تونه خیلی تأثیرگذار باشه.»

کارلوس ساینز، راننده‌ی ویلیامز، هم فیلم را «کمی بیش از حد هالیوودی» دانست، اما در مجموع لذت‌بخش: «برای طرفداران قدیمی یا روزنامه‌نگارها، شاید بعضی چیزها زیادی آمریکایی یا اغراق‌آمیز به‌نظر بیاد، ولی واقعاً از فیلم خوشم اومد.»

الکس آلبون، هم‌تیمی ساینز افزود: «با نگاه جزئی‌نگرانه شاید بشه ازش ایراد گرفت، ولی به‌عنوان یه فیلم هالیوودی، خوب دراومده است.» فرناندو آلونسو، قهرمان دو دوره جهان و راننده‌ی استون مارتین گفت: «این فیلم مستند نیست، یه اثر سینمایی است. چند جا ناهماهنگی‌هایی وجود داشت، ولی صحنه‌های مسابقه خیلی خلاقانه و نزدیک به واقعیت بودند.»