اما با ورود باب به فیلم شاهد بهبود شخصیت‌های آن به‌خصوص جان واکر هستیم و او با ترسی که در آن‌ها ایجاد می‌کند باعث می‌شود به شخصیت‌های مفیدتری تبدیل شوند. در مقابل همزمان روایتی را شاهد هستیم که باکی سعی در رسوا کردن ولنتینا دارد. این بخش تا اضافه نشدن این شخصیت‌ها و ترکیب نشدن خطوط داستانی کمی پستی و بلندی دارد، اما زمینه‌ساز اتفاقات بعدی است. نکته‌ای که در مورد والنتینا صدق می‌کند، او واقعا در تلاش است تا به مردم کمک کند، اما شخصیتی بی‌رحمی است که از هیچ تلاشی برای رسیدن به اهداف خود ابایی ندارد.

نکته قابل توجه این است که والنتینا قرار نیست ظاهری ترسناک یا دارای قدرت‌های فراطبیعی و فرابشری باشد، بلکه کارها و اعمال او هستند که باعث ایجاد ترس از او می‌شود. درواقع فیلم به‌جای اینکه شخصیت را با چیزهای مختلف خراب کند، تا پایان تلاش می‌کند تا او را همانطور که است نشان دهد و باعث می‌شود شاهد شخصیت خاکستری جذابی باشیم که نمی‌دانیم باید از او متنفر باشیم یا کارهای او را درک کنیم. نکته جالب زمانی است که او از کابوسی که باب به او می‌دهد ترسی ندارد و این نشان دهنده عمق این شخصیت است و شاید نسخه والر MCU باشد، اما چند پله روایت و شخصیت‌پردازی بهتری در اینجا دارد.

اما با شروع بخش دوم فیلم بالاخره داستان روی غلطک افتاده است. جایی‌که شاهد صحنه‌های تعقیب و گریز جذابی باکی با اعضای تاندربولتز هستیم و همچنین بالاخره باب شروع به استفاده از قدرت‌های خود می‌کند. یک نکته قابل توجه فیلم Thunderbolts درواقع وجود یک بالانس خوب بین صحنه‌های اکشن، کمدی و درام است و فیلم خیلی کم پیش می‌آید در بخش اکشن یا کمدی زیاده‌روی کند. درواقع شاید یک یا دو صحنه کمدی مثل بخش شستن دست آهنی باکی می‌توانست حذف شود، اما صحنه‌های کمدی فیلم کاملا در خدمت داستان هستند و باعث می‌شود تا شخصیت‌ها را در موقعیت‌های مختلف بهتر درک کنیم.