اما با جمع‌آوری داده‌های بیشتر و انجام محاسبات دقیق‌تر، ارزیابی خطر این سیارک نیز به‌روز شد. در حال حاضر، سیارک 2023 DW در سطح ۲ مقیاس تورینو قرار گرفته است. این سطح، به معنای «کشفی نیازمند توجه اخترشناسان» تلقی می‌شود. این بدان معناست که دانشمندان باید به طور جدی این سیارک را زیر نظر داشته باشند و به جمع‌آوری داده‌های بیشتر برای ارزیابی دقیق‌تر خطر آن ادامه دهند. هرچند احتمال برخورد آن هنوز نسبتاً پایین و در حدود ۱ در ۶۷۰ تخمین زده شده است، اما این احتمال به اندازه‌ای جدی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

رصدخانه‌های متعددی در سراسر جهان از طریق شبکه بین‌المللی هشدار سیارک (IAWN) هماهنگ شده‌اند تا خطر برخورد سیارک 2023 DW را به طور مداوم رصد کنند. مدار این سیارک در طول گردش ۲.۸ ساله‌اش به دور خورشید، چند بار مسیر زمین را قطع می‌کند و این مسئله پنجره‌های زمانی خاصی را ایجاد می‌کند که در آن‌ها امکان برخورد وجود دارد.

مراحل پروتکل نظارت بر تهدیدات بالقوه ناشی از اجرام آسمانی

پروتکل علمی نظارت و ارزیابی تهدیدات بالقوه ناشی از اجرام آسمانی مانند سیارک 2023 DW در پنج مرحله کلیدی قابل توصیف است. در مرحله اول، کشف اولیه و تعیین اولیه مدار صورت می‌گیرد، جایی که اخترشناسان با استفاده از شبکه‌های تلسکوپی زمینی و فضایی، آسمان را کاوش کرده و با شناسایی جرم آسمانی جدید، اولین داده‌های مشاهده‌ای شامل موقعیت دقیق آن در زمان‌های مشخص را ثبت می‌کنند. در مرحله دوم، ارزیابی خطر و تعیین درجه در مقیاس تورینو انجام می‌شود. دانشمندان با استفاده از ابزارهای استاندارد مانند مقیاس تورینو که احتمال برخورد و انرژی جنبشی پیش‌بینی‌شده را در نظر می‌گیرد و به عددی بین ۰ تا ۱۰ اختصاص می‌دهد، سطح خطر را ارزیابی می‌کنند.

مرحله سوم، ردیابی مداوم و اصلاح مدار است که قلب فرآیند نظارت محسوب می‌شود؛ رصد مداوم جرم در طول ماه‌ها و سال‌ها، اطلاعات بیشتری به مدل مداری اضافه کرده و به دانشمندان اجازه می‌دهد تا از احتمال برخورد سیارک 2023 DW با اطمینان بیشتری مطلع شوند. در مرحله چهارم، تعیین ویژگی‌های فیزیکی شامل اندازه، ترکیب و چرخش سیارک حیاتی است؛ قطر تخمینی ۲۰۲۳ DW حدود ۱۶۰ متر است که می‌تواند خسارات منطقه‌ای یا سونامی‌های قابل توجه ایجاد کند و ترکیب و چرخش آن بر چگالی، استحکام و نحوه پراکندگی انرژی در لحظه برخورد تأثیر می‌گذارد. مرحله پنجم نیز شامل محاسبه احتمال برخورد و تهیه نقشه مناطق برخورد احتمالی است

در مورد برخورد سیارک 2023 DW، بالاترین احتمال مربوط به منطقه‌ای در اقیانوس آرام جنوبی و تقریباً در ۱۵۰۰ کیلومتری شرق نیوزیلند است که در صورت وقوع می‌تواند باعث ایجاد سونامی‌های گسترده در سواحل حوضه اقیانوس آرام شود. سناریوهای برخورد ثانویه نیز شامل بخش‌هایی از اقیانوس هند و مناطق دورافتاده‌ آسیای مرکزی هستند، اگرچه احتمال وقوع در این نواحی به طور قابل توجهی کمتر ارزیابی شده است.

کدام مناطق در معرض بیشترین تهدید قرار دارند؟

بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق داده‌های مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین ناسا (CNEOS)، احتمالات و پیامدهای اصلی بر اساس مکان برخورد مشخص شده به شرح زیر است:

• اقیانوس آرام جنوبی (۶۸ درصد احتمال): این رویداد می‌تواند منجر به جابه‌جایی مقادیر عظیمی از آب شود. این جابه‌جایی امواج سونامی قدرتمندی را ایجاد می‌کند که با ارتفاعی بین ۱۰ تا ۱۵ متر به سواحل مجاور اقیانوس آرام هجوم می‌آورند. با این حال تلفات انسانی مستقیم ممکن است نسبتاً کم باشد، اما اثرات ثانویه ناشی از سونامی می‌تواند گسترده باشد.

• اقیانوس هند (۱۷ درصد احتمال): مشابه سناریو اقیانوس آرام، این رویداد نیز می‌تواند سونامی‌هایی ایجاد کند، اما این بار با تأثیر مستقیم بر جمعیت‌های ساحلی پرجمعیت‌تر در آسیا و آفریقا. این کشورها ممکن است با امواج مخربی مواجه شوند که می‌توانند زیرساخت‌های حیاتی را نابود کرده و بحران‌های انسانی گسترده‌ای ایجاد کنند.

• خشکی آسیای مرکزی (۹ درصد احتمال): اگر جرم آسمانی در خشکی آسیای مرکزی فرود آید می‌تواند گودالی با قطر ۲ تا ۳ کیلومتر ایجاد کند و یک انفجار هوایی قدرتمند ایجاد کند. این انفجار می‌تواند سازه‌ها را تا شعاع ۳۰ کیلومتری به طور کامل نابود کرده و خسارات قابل توجهی را تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری و همچنین اثرات جوی منطقه‌ای وارد کند.

• سایر مکان‌ها (۶ درصد احتمال): این دسته شامل طیف وسیعی از مکان‌های بالقوه است و پیامدهای آن به محل خاص برخورد بستگی دارد. برخورد در مناطق پرجمعیت می‌تواند منجر به تلفات گسترده و خسارات اقتصادی هنگفت شود، در حالی که برخورد در مناطق دورافتاده ممکن است اثرات کمتری داشته باشد.

بررسی راهکارهای تغییر مسیر سیارک ۲۰۲۳ DW

شناسایی دقیق مناطق احتمالی برخورد سیارک 2023 DW، جرقه اصلی همکاری‌های گسترده بین‌المللی در زمینه توسعه و اجرای استراتژی‌های دفاع سیاره‌ای نیز بوده است. موفقیت چشمگیر مأموریت «آزمایش انحراف دوگانه سیارکی» (DART) در سپتامبر ۲۰۲۲، نقطه عطفی در این حوزه محسوب می‌شود. در این مأموریت فضاپیمای DART با هدف تغییر مسیر سیارک دیمورفوس (قمر سیارک دیدیموس) با آن برخورد کرد و توانست دوره مداری آن را با دقتی فراتر از انتظار کاهش دهد.

در حال حاضر، آژانس‌های فضایی پیشرو در جهان گزینه‌های متعددی را برای مقابله احتمالی با تهدیداتی مانند برخورد سیارک 2023 DW، که دارای ابعاد قابل توجهی است، مورد بررسی قرار داده‌اند. عملی‌ترین رویکرد اعزام یک فضاپیمای ضربه‌زن مشابه DART، اما با مقیاس و جرم بیشتر است. طراحی این فضاپیمای جدید باید متناسب با جرم و ابعاد بزرگ‌تر ۲۰۲۳ DW باشد تا بتواند نیروی کافی برای تغییر مسیر آن را اعمال کند.

همچنین بخوانید