این تغییرات باعث می‌شود تا رومی واقعا شخصیتی جذاب برای من بیننده شود و دوست داشتم باشم که بیشتر و بیشتر به او پرداخته شود. نکته بامزه ماجرا این است که این شخصیت به استایل پرنسس‌های دیزنی به تصویر کشیده شده است که البته عمق بیشتری تا حدودی هم دارد، اما دیزنی او را خلق نکرده است. در یک نقطه انیمیشن KPop: Demon Hunters وارد مسیر متفاوت‌تری می‌شود و عملا می‌توانیم از این نقطه حس کنیم که رومی ممکن است حتی به شخصیتی تبدیل شود که جلوی انسان‌ها قرار بگیرد، اما متاسفانه انیمیشن در دقیقه ۹۰ به یاد می‌آورد که مخاطب هدف او کیست.

پایان‌بندی انیمیشن تا حد زیادی قابل پیش‌بینی است و نمی‌توان خیلی خرده خاصی از پایان کاملا کلیشه‌ای آن بگیرم، اما انیمیشن می‌توانست کمی طولانی‌تر باشد و کمی بیشتر به سقوط رومی و مسیر تاریکش پرداخته شود. درنهایت همیشه یک چنین اثری که مخاطب هدف خاص خودش را دارد نمی‌توانیم انتظار عجیب و غریبی از آن داشته باشیم. اگرچه انیمیشن می‌توانست ریسک بیشتری به خرج دهد و به‌طور مثال به رابطه پدر و مادر رومی بپردازد یا سقوط کامل این شخصیت را به تاریکی نمایش دهد یا حتی به این موضوع بپردازد چقدر اعتقادات اصلی آن‌ها درست است.

اما درنهایت با چند تغییر کوچک و دادن عمقی بیشتر به داستان و تمرکز روی دو شخصیت به اثری جذاب و غیر منتظره تبدیل شده است و پایان آن صرفا به‌جز یک بخش آن که البته غافلگیری جذاب می‌تواند حساب شود، در باقی موارد قابل پیش‌بینی تا پایان عمل کرده است. البته اگر بخواهیم واقع بینانه هم نگاه کنیم انیمیشن شخصیت شرور خود را دارد که نکته منفی بزرگ آن عدم مواجه شدنش با رومی تا پیش از پایان داستان است و خبر بد عدم پرداخت به بخش‌هایی مثل تصمیم رومی در پایان است که درواقع این موضوع احتمالا فدای مدت زمان انیمیشن شده است.