شاید عجیب به نظر برسد که بگوییم Remedy Entertainment، خالق بازیهای نامزد بهترین بازی سال یعنی Control و Alan Wake 2، شایسته توجه بیشتری است، اما این یک حقیقت است.
بازی Alan Wake در طی ۱۳ سال پیش از انتشار دنباله آن، طرفداران سرسختی میان علاقمندان ژانر ترس روانشناختی پیدا کرده بود. بازی Control محصول سال ۲۰۱۹ نیز تجربهای درخشان و پیچیده از پتانسیل Remedy در بازیسازی مدرن بود. حتی اگر با هیچکدام از این آثارِ سم لیک (Sam Lake)، کارگردان خلاق Remedy آشنا نباشید، به احتمال زیاد با سری Max Payne، از پروژههای پیشین لیک و Remedy در همکاری با Rockstar آشنا هستید.
با این حال، حتی با وجود اینکه Alan Wake 2 راه بازی Control را در نامزد شدن برای جوایز متعدد در رویداد «بهترین بازی سال» دنبال کرد، هنوز به اندازهای که شایستهاش است، مورد توجه قرار نگرفته است؛ و به تبع آن، نه Remedy و نه سم لیک به جایگاهی همتراز با برخی از دیگر توسعهدهندگان در بحث شهرت و موفقیت عمومی دست پیدا نکردهاند.

شخصاً، همواره نسبت به بت سازی از افرادشاخص انتقاد کردهام و جایگاه افرادی مانند هیدئو کوجیما (Hideo Kojima) را زیر سؤال میبرم، اما وقتی به یک نفر فکر میکنم که شاید شایسته تحسین بیشتری باشد، نام سم لیک و به دنبال آن، استودیوی Remedy به ذهن من خطور میکند.
من دیر به سراغ بازیهای Remedy رفتهام. از طریق کار خود به عنوان خبرنگار صنعت گیمینگ و به واسطه مراسم The Game Awards، تعریفهای زیادی از Alan Wake 2 شنیده بودم، بنابراین میخواستم خودم آن را بدون هیچ دانش یا انتظار قبلی امتحان کنم. بازی Alan Wake خوب بود، هرچند قدیمی، اما Alan Wake 2؟ فکر میکنم این تنها بازیای است که واقعاً، در نبودِ واژهای بهتر، مرا شگفتزده کرد. نه فقط از نظر داستانسرایی، بلکه از نظر آنچه از لحاظ فنی در یک بازی پیادهسازی آن ممکن است.

Remedy سبک مشخصی در داستانسرایی پیچیده، پیچشهای داستانی، گیمپلی قابل تحسین از لحاظ فنی، ادغام منحصربهفرد عناصر لایو-اکشن و موسیقی متنی دارد که در صنعت بازیهای ویدیویی بیرقیب به شمار میرود. خود سم لیک نیز در این میان بسیار سرگرم کننده و کاریزماتیک است، چه زمانی که نقش Alex Casey را در بازی بر عهده میگیرد و چه زمانی که روی صحنه TGA میرود تا با گروه Poets of the Fall با تمام وجود برقصد.
با این حال، علیرغم تحسینها و بودجه نسبتاً پایین (حداقل در مقایسه با دیگر عناوین تراز اول AAA)، این استودیو همچنان در گوشهای، جدا از دیگر بازیگران این صنعت، به دور از توجههایی که نثار برخی از بازیهای بیکیفیت AAA میشود، منزوی باقی مانده است. علیرغم دستاوردهای بازی و داستانی که سم لیک موفق به روایت آن شد، تأثیرگذاری آن در صنعت، بسیار کمتر از آن چیزی بوده است که باید باشد.
امیدوارم در آینده اشتباه بودن این موضوع ثابت شود، اما بر خلاف بازیهایی چون Zelda، Dark Souls و حتی Baldur’s Gate 3 موجهایی در این صنعت ایجاد میکنند که میتوان تأثیرشان را در عناوین بیشمار بعدی و حتی در دنبالههای خودشان تشخیص داد، به نظر میرسد Alan Wake 2 درختی بود که در جنگل سقوط کرد و هیچکس متوجه آن نشد.
با تمام اینها، اینطور نیست که استودیو به خاطر این موضوع در حال شکست خوردن باشد. شک ندارم که بازی Control 2 نیز با استانداردهای Remedy به همان اندازه فوقالعاده خواهد بود. با این وجود، امیدوارم که گیمرهای بیشتری در گذر زمان به جمع طرفداران آثار این استودیو بپیوندند تا استودیوهای دیگر نیز راه سم لیک و Remedy را دنبال کنند.
منبع: The Gamer
source