پزشکان با استفاده از سوزن نازک تلاش کردند محتویات این توده‌ها را خارج کرده و علت بروز آن‌ها را دریابند. اما آنچه به دست آمد، صرفاً بقایای بافت مرده و سلول‌های ایمنی بود که اطلاعات قابل استفاده‌ای فراهم نمی‌کرد. به‌دلیل وجود توده‌ها، لخته‌های خونی و زخم در حال گسترش، بیمار به اتاق عمل فرستاده شد. جراحان زخم و توده‌ها را به‌طور کامل برداشتند و وریدهای دچار لخته را نیز بستند. پس از آن، از بافت ران بیمار برای بازسازی ناحیه گردن استفاده کردند.

تشخیص پزشکان درباره علت ایجاد نکروز در خالکوبی صلیب چه بود؟

تشخیص نهایی پزشکان، لنفادنیت گرانولوماتوز نکروتیک بود که به‌معنای تشکیل توده‌های سلول‌های ایمنی در میان التهاب، متورم شدن گره‌های لنفاوی و بروز بافت مرده است. گرچه منشأ دقیق این روند همچنان مبهم باقی مانده، پزشکان چندین فرضیه مطرح کردند.

یکی از تئوری‌های اصلی این است که واکنش ایمنی غیرمعمول نسبت به خالکوبی ایجاد شده باشد. رنگ‌دانه‌های آلی قرمز و فلزات سنگین موجود در برخی از جوهرهای خالکوبی قبلاً نیز با چنین واکنش‌هایی مرتبط دانسته شده‌اند. در یکی از سناریوهای ممکن، پاسخ ایمنی غیرنرمال موجب تجمع سلول‌های ایمنی شده و گره‌های لنفاوی را متورم کرده، که این تورم منجر به فشار بر عروق گردن شده و جریان خون را کند کرده و در نهایت منجر به مرگ سلولی شده است.

احتمال دیگر آن است که التهاب مزمن ناشی از خالکوبی باعث تحلیل رفتن دیواره‌های عروقی شده باشد، که آن نیز در نهایت منجر به مرگ بافتی گردد. نمونه‌برداری بافتی، وجود نکروز در وریدهای ژوگولار را نشان داد که این فرضیه را تقویت می‌کند. همچنین امکان دارد واکنش التهابی با مجموعه‌ای از واکنش‌های ایمنی غیرعادی همراه بوده باشد که منجر به حالت انعقادی بیش‌فعال شده است و خون بیمار تمایل بیشتری به تشکیل لخته پیدا کرده باشد. تشکیل لخته‌های خونی در ناحیه گردن نیز می‌توانسته منجر به بروز زخم نکروز شود.

اگرچه پزشکان نمی‌توانند با قاطعیت دلیل این رخداد را بیان کنند، اما بر این باورند که این مورد مرزهای شناخته‌شده عوارض ناشی از خالکوبی را گسترش داده و باید مورد توجه پزشکان قرار گیرد. در همین حال، بیمار پس از دریافت مراقبت‌های لازم بهبود یافته و به احتمال زیاد توصیه‌هایی برای اجتناب از انجام خالکوبی مجدد دریافت کرده است.