تلاش شکست‌خورده آرکون ها در خلق انسان

برخی افراد گنوسیستم را صرفا یک مکتب فکری ساختگی می‌دادند که در نتیجه تلاقی افکار مکاتب مختلف به‌وجود آمده است. هرچند عده‌ای فکر می‌کنند این مکتب ریشه‌هایی در واقعیت داشته باشد. این افراد این احتمال را رد نمی‌کنند که شاید انسان با دخالت موجودات فضایی و در نتیجه یک جهش ژنتیکی مصنوعی ساخته شده باشد.

بر اساس مکتب گنوسیسم خدای متعالی منبع اصلی جهان است؛ اما هیچکس نمی‌تواند با عقل و حس عادی آن را درک کند. در جایگاه پایین‌تر دمیورگ قرار می‌گیرد. دمیورگ بی‌نقص نیست و جهان مادی را خلق کرده است. گرچه در اداره جهان هیچ دخالتی نمی‌کند.

وظیفه این کار به موجوداتی به‌نام آرکون ها سپرده شده بود. در واقع آنها بین انسان و خدای متعالی قرار داشتند. خدایی که فقط از طریق درک انسان از ذات واقعی خود شناخته می‌شد. انسان می‌توانست با پیدا کردن نور الهی موجود در خود از محدودیت‌های مادی رها شود.

آرکون یک واژه یونانی و به‌معنی حاکم یا نگهبان است. در واقع این واژه در دنیای باستانی گاهی برای اشاره به برخی مقامات دولتی استفاده می‌شد. هرچند در اساطیر گنوسی می‌توان آنها را همچون فرشتگان و اهریمنانی دید که در سایر مکاتب حضور دارند.

وارد شدن سوفیا

در یکی از کاوش‌های باستان شناسی متنی به نام Hypostasis of the Archons در مصر کشف شد که شیوه خلق انسان را نشان می‌دهد. داستانی که در مقایسه با روایت مذهبی رایج در ادیان ابراهیمی شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارد.

در این متن آرکون ها نقشه می‌کشند که انسانی از خاک زمین خلق کنند. آنها بدنی زنانه با چهره‌ای شبیه یک حیوان داشتند. پس مقداری از خاک زمین را در اختیار گرفتند تا انسان را بر اساس بدن خود و با توجه به تصویر خدا که در آب‌ها آشکار می‌شد خلق کنند. در ابتدا زن خلق شد. آرکون ها تصور می‌کردند می‌توانند با ساختن انسان مذکر و ترکیب با زن خدا را تصاحب کنند.

با وجود تلاش‌های زیاد آرکون ها، بدن انسان روزهای زیادی بی‌جان روی زمین افتاده بود و بلند نمی‌شد. آنها همچون طوفان مرتب در بدن انسان می‌دمیدند تا زنده شده و روح را در اختیار گیرند. هرچند آرکون ها متوجه نبودند که با چه قدرتی طرف هستند. در نهایت یکی از موجودات قلمرو نور به نام سوفیا جرقه‌ای الهی را در بدن انسان قرار داد تا به‌موجودی زنده تبدیل شود. هدف سوفیا از اینکار چه بود؟

کشف کتابخانه نجع حمادی

این روایت عجیب همراه بسیاری از نوشته‌های قدیمی دیگر در سال ۱۹۴۵ کشف شدند. مجموعه‌ای که امروز در محافل علمی به‌نام کتابخانه نجع حمادی شناخته می‌شود. در این نوشته‌ها روایت‌های متفاوتی از نیروهای حاکم بر جهان را می‌شنویم.

در ابتدا دمیورگ، فرمانروای اصلی آرکون ها با جمله «من کسی هستم که وجود دارد؛ خدا از من جدا نیست» تصویری خاص از خود ارائه می‌دهد. در ادامه نوشته‌ها یک جهان‌شناسی متفاوت را شاهد هستیم. هرچند نویسنده Hypostasis of the Archons به جهان مادی اعتمادی ندارد و آن را صرفا ساخته موجودی ناآگاه و ناقص به‌نام دمیورگ می‌داند. در ادامه نیز گفته می‌شود که روزی یک ناجی از راه خواهد رسید و پایان جهان هستی را رقم خواهد زد.

بیشتر بخوانید