1

این موزه و پارک مجسمه‌سازی در سطح جهانی که در میان جنگل‌های انبوه برزیل قرار دارد، اکنون دارای هتلی است که خود اثری هنری به شمار می‌رود. اثر آینه‌ای و چندوجهی هنرمند ایسلندی دانمارکی، اُلافور الیاسون، با عنوان Viewing Machine در موزه اینهوتیم، منظره‌ی بیرونی را از زاویه‌های متعدد بازتاب می‌دهد.

بسیاری از جلوه‌های طبیعی و شهری برزیل مرزهای تخیل را می‌سنجند؛ از افق بی‌پایان شهر سائوپائولو گرفته تا سواحل ریو که میان صخره‌های عظیم گرانیتی منحنی می‌شوند، و یا استخرهای فیروزه‌ای رنگی که در میان تپه‌های ماسه‌ای مواج لنچویس مارانهِنسس گرفتار شده‌اند. به این فهرست، باید اینهوتیم را نیز افزود، مجموعه‌ای گسترده و نسبتاً ناشناخته از هنر معاصر در دل جنگل‌های ایالت میناس ژرایس که فراتر از هر درکی از مفهوم موزه است.

در یکی از سالن‌های اینهوتیم، اثری از هنرمند نامدار برزیلی، سیلدو مِیرِلس، با عنوان Red Shift به نمایش درآمده است، فضایی سرخ‌رنگ که مبلمان و آثار هنری در آن با تم قرمز طراحی شده‌اند.

احساس اندکی ناامیدی در لحظه‌ای به سراغت می‌آید که نقشه‌ی محوطه را در بخش پذیرش برمی‌داری. نقشه‌ای در ابعاد یک طرح حمل‌ونقل شهری در برابر چشمانت است. با خود می‌پرسی: «چطور ممکن است بتوانم همه‌ی این را در یک روز ببینم؟» در اینهوتیم، پنج مایل مسیر پیاده‌روی، ۲۴ گالری و ۲۹ اثر هنری در محوطه‌ای به وسعت ۳۵۰ جریب از باغ‌های گیاه‌شناسی پراکنده شده‌اند. یکی از کارکنان به من گفت: «وقتی می‌گوییم بازدید دو روز کامل زمان می‌برد، شوخی نمی‌کنیم.»

از زمان افتتاح در سال ۲۰۰۶، علاقه‌مندان هنر از سراسر جهان به شهر بلو هوریزونته سفر کرده‌اند تا تنها از این مجموعه بازدید کنند. اما با توجه به مسیر طاقت‌فرسای ۹۰ دقیقه‌ای تا موزه، سفرهای یک‌روزه دشوار بود. افتتاح هتل Clara Arte Resort در سال ۲۰۲۴ درون مجموعه موزه، این مشکل را برطرف کرده است.

این هتل که شامل ۴۶ ویلاست و برنامه‌هایی برای گسترش دارد، دارای استخری با آب گرم، سونا، اسپا، دو سالن استراحت و یک باشگاه بدنسازی است. طراحی آن با زیبایی‌شناسی باغی مشهور اینهوتیم هم‌خوان است و از سبک زیست‌دوستانه (biophilic) بهره می‌برد؛ گیاهان نه‌تنها در فضای داخلی بلکه از سقف ساختمان نیز سر برآورده‌اند. هر ویلا دارای شومینه و بالکنی است که چشم‌اندازی از جنگل یا کوه‌های اطراف ارائه می‌دهد.

بازدید از این موزه‌ی روباز وابسته به شرایط آب‌وهواست، و اگر در ماه‌های دسامبر تا فوریه سفر کنید، احتمالاً بخشی از مسیر را زیر باران طی خواهید کرد. با این حال، من هر هفته حاضر بودم دوباره مجسمه‌های تکان‌دهنده‌ی آدریانا وارژائو را ببینم یا به گالری معلقی که توسط رودریگو سِروینو لوپِز طراحی شده سر بزنم — جعبه‌ای بتنی که بر فراز زمین معلق است. زیبایی لطیف گالری کلودیا آندوجار که اکنون آثار هنرمندان بومی را در کنار آثار این عکاس سوئیسی‌تبار برزیلی به نمایش می‌گذارد، آن را به یکی از ظریف‌ترین فضاهای نمایشگاهی که تاکنون دیده‌ام تبدیل کرده است.

و البته نباید اثر چشم‌نواز سیلدو مِیرِلس، Shift to the Red، را از دست داد، جایی که هر قطعه از مبلمان در اتاقی با دیوارهای سفید، همگی در سایه‌ای یکسان از رنگ سرخ غوطه‌ورند.