فیلم Song Sung Blue اثری تازه در ژانر بیوگرافی با هنرنمایی هیو جکمن به شمار می‌رود که توانسته نمرات خوبی از منتقدان به دست بیاورد.

فیلم Song Sung Blue یک درام بیوگرافی و موزیکال است که کریگ بروئر آن را نوشته، تهیه و کارگردانی کرده است. این فیلم بر اساس مستند سال ۲۰۰۸ به همین نام ساخته گرگ کوهس ساخته شده و داستان زندگی زوج هنرمند مایک و کلر ساردینا را روایت می‌کند؛ دو اجراکننده مشهور که با گروه موسیقی تقلیدی Lightning & Thunder به بازآفرینی آثار نیل دایموند می‌پرداختند.

هیو جکمن و کیت هادسون در نقش این زوج هنری ظاهر شده‌اند و فیلم با پرداختی احساسی و موسیقایی، مسیر شهرت، فراز و نشیب زندگی مشترک و عشق آن‌ها به موسیقی را دنبال می‌کند. حضور بازیگران شناخته‌شده‌ای چون مایکل ایمپریولی، الا اندرسون و جیم بلوشی نیز به جذابیت بیشتر این اثر افزوده است.

تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۱۵ نقد برای فیلم Song Sung Blue منتشر شده که امتیاز ۸۰ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۵ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۶ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.

نظر منتقدان درباره فیلم Song Sung Blue

• راتن تومیتوز | ۱۵ نقد – امتیاز ۸۰ درصد
• متاکریتیک | ۶ نقد – امتیاز ۵۵ از صد

«۸۰/۱۰۰ – The Hollywood Reporter | منتقد: دیوید رونی»

این همان نوع سرگرمی پرقدرت است ، سالم و خانوادگی، اما اصلاً بی‌رمق یا بی‌زاویه نیست؛ اثری که لحظه‌هایی سرشار از شادی دارد و در لحظه‌ای دیگر قلب را می‌فشارد. چنین فیلم‌هایی دیگر کمتر ساخته می‌شوند. فیلم Song Sung Blue یک فیلم خانوادگی به بهترین معنای ممکن است؛ اثری عامه‌پسند که از دلِ آن عشق و احساس می‌تراود.

«۸۰/۱۰۰ – Variety | منتقد: اوون گیلبرمن»

بروئر این جهان موسیقایی را با مهارتی شبیه نسخه «جعبه‌موزیکالی» از جاناتان دمی هدایت می‌کند.

«۶۷/۱۰۰ – IndieWire | منتقد: کریستین زیلکو»

به‌جای تمسخر تلاش‌های کوچک مایک و کلر یا تشویق آن‌ها به دنبال کردن نورهای بزرگ‌تر صحنه، فیلم Song Sung Blue مسیر این زوج برای رسیدن به موفقیت در دنیای گروه‌های تقلیدی را به‌عنوان هدفی کاملاً معنادار در زندگی به رسمیت می‌شناسد. این داستانی درباره «هیچ‌وقت برای رسیدن به رؤیاهای بزرگ دیر نیست» نیست؛ داستانی است درباره اینکه هیچ شرمی در پذیرفتن جایگاه واقعی‌تان وجود ندارد.

«۶۰/۱۰۰ – Next Best Picture | منتقد: اما ساسیک»

با وجود ضعف‌هایی که دارد، فیلم Song Sung Blue فیلمی احساساتی و کاملاً بی‌بدگمانی است؛ اثری که تقریباً برای هر تماشاگری لذت‌بخش خواهد بود و احتمالاً یکی از موفق‌ترین فیلم‌های فصل تعطیلات می‌شود.

«۵۰/۱۰۰ – Screen Daily | منتقد: تیم گریرسون»

هیو جکمن و کیت هادسون در نقش این دو روح زخمی می‌درخشند که به اندازه عشق‌شان به یکدیگر، به موسیقی خواننده–ترانه‌سرای افسانه‌ای نیز وابسته‌اند. صحنه‌های موسیقایی فیلم بهترین بخش آن هستند. اما کریگ بروئر زمانی که داستان از صحنه موسیقی فاصله می‌گیرد، گاهی به دام ملودرام بیش از حد می‌افتد؛ رویکردی که با ضرباهنگ بخش‌های دیگر فیلم هماهنگ نیست.