راحت می‌شه گفت که توی سال 2025 بازی‌های مستقل هم ثابت کردن که می‌تونن به اندازه کافی خودشون رو ثابت کنن و نشون بدن که اون‌ها هم می‌تونن در حد و اندازه‌ بازی‌های بزرگ دیده بشن. منتهی انقدر بازی‌های مستقل هم امسال خوب و پر سر و صدا بودن، بعضی از بازی‌ها خیلی راحت توی این موج هم گم شدن. بازی Lost in Random: The Eternal Die یکی از همین بازی‌ها بود که متاسفانه خیلی کم دیده شد. این بازی با دنبال کردن الگوی موفق هیدیس، بازی‌ لاست این رندوم رو دچار یه تحول اساسی کرده و حالا با یه بازی روگ‌لایک ایزومتریک طرفیم. نتیجه کار یه بازی سرگرم‌کننده و خاصه که با استفاده از المان تصادفی‌بودن اتفاقات، ده‌ها ساعت متنوع رو مقابل شما می‌ذاره که می‌تونید حسابی باهاش سرگرم بشید.

علیرضا طالقانی

برای این هفته من می‌خوام درباره Sword of the Sea حرف بزنم، چون به نظرم واقعا کمتر از چیزی که حقش بود دیده شد. خیلی‌ها فکر می‌کردن این بازی فقط یه جورنی جدید‌ه، اما وقتی واردش می‌شی می‌بینی دنیای کاملا متفاوتی داره. موج‌سواری روی شن‌ها، ریتم آروم و شاعرانه‌ مراحل و اون طراحی هنری که انگار از دل یه رویا بیرون کشیده شده، همه چیز رو تبدیل به یه تجربه خاص می‌کنه.

مشکل این بود که سال ۲۰۲۵ انقدر شلوغ از بازی‌های بزرگ بود که Sword of the Sea وسط سر و صدا گم شد. نه تبلیغات زیادی داشت، نه مثل بقیه بازی‌ها هایپ طولانی ساخت. اما هرکی بازیش کرد می‌گه یه حال و هوای منحصر‌به‌فرد داره؛ از اون بازی‌هاست که شاید سریع تموم بشه، ولی تا مدت‌ها توی ذهنت می‌مونه.

به نظرم اگه کمی بیشتر بهش توجه می‌شد، حداقل تو بخش طراحی هنری یا موزیک می‌تونست نامزد جایزه بشه. در کل، Sword of the Sea یکی از مظلوم‌ترین بازی‌های امسال بود؛ کم سروصدا، ولی به‌شدت ارزشمند.

آتنا حسینی

به عنوان کسی که اهل ژانر استراتژیک نیست باید بگم سری Commandos تنها فرانچایز مورد علاقم توی این سبک محسوب می‌شه. وقتی که فهمیدم نسخه جدید این سری امسال عرضه شده، سریع رفتم و تجربش کردم و راستش رو بخواین به نظرم من بازی خیلی خوبی هم بود. البته چیزی که واضحه اینه که بازی Commandos Origins حتی نزدیک به اوج فرانچایز که نسخه دوم بود هم نمی‌شه ولی هنوز هم ارزش تجربه بالایی داره. امسال بازی خوب کم عرضه نشد و به همین دلیل شاید منطقی باشه به یه بازی استراتژیک که مدت‌ها ورودی تازه نداشت چندان توجهی نشه، ولی باز هم از نظر من کماندوز اوریجینز لیاقت این رو داشت که بهش بیشتر از این‌ها پرداخته بشه.

محمدعلی دهقانی آراسته

به نظرم نادیده گرفته شده‌ترین بازی امسال چیزی به غیر از Blades of Fire نمی‌تونه باشه. می‌تونیم بشینیم تا صبح در مورد دلایل عدم موفقیتش از مارکتینگ بد گرفته تا نبودن روی استیم حرف بزنیم، ولی بهتره که به نقاط قوتش بپردازیم. طراحی دشمنان فوق‌العاده، المان سلاح ساختن بسیار خفن که با گذشت زمان بیشتر هم گسترش پیدا می‌کنه و البته شخصیت‌های دوست داشتنی. بازی حتی اگه با تبلیغات درست هم منتشر می‌شد، قرار نبود یک شاهکار بی نقص باشه، اما قطعا می‌تونست یکی از متفاوت‌ترین تجربه‌های سال ۲۰۲۵ رو برای هر بازیکنی با هر سلیقه‌ای رقم بزنه.

بهراد قلندرزاده