جان مورلی پس از حل یک پرونده سنگین، دچار آسیب فیزیکی می‌شود و برای چندین ماه در یک بیمارستان بستری است. بعد از ترخیص شدن از این بیمارستان، او به دفتر خود بازمی‌گردد و با پیرزنی به اسم بانو مارگارت روبرو می‌شود که می‌خواهد پرونده قتلی را به او بسپارد.

بانو مارگارِت از پرونده قتلی حل نشده از بیست سال پیش سخن می‌گوید؛ جایی که اِلودی، دختر او به قتل رسید، اما پلیس مسئولیت قتل را به دو دزد نسبت داد و این پرونده را از سر خود باز کردند. مارگارت اما بیخیال نشده است و همچنان به دنبال حقیقت و عدالت است.

جان این پرونده را قبول می‌کند و به سراغ حل آن می‌رود. به طور کلی، بازی به خوبی حس و حال دهه چهل میلادی را منتقل می‌کند و فضاسازی خوبی دارد. داستان هم چندین پیچش خوب دارد؛ هرچند مدت آن خیلی طولانی نیست و روایت آن سر راست و معمولی است.