وقتی شب تاریک است مه سرد دشت‌های بوهمیا را در آغوش می‌گیرد، ماه کم‌جان بر برج‌های سنگی قلعه‌هایی که مدت‌هاست فراموش‌شده‌اند سایه می‌اندازد. صدای زره‌های خراش‌خورده و سم‌های اسب‌های جنگی در جاده‌های خالی از مردم طنین می‌اندازد. بوی دود و آهن در هوا پخش می‌شود؛ بوی تاریخ، بوی سرنوشتی که بر لبه‌ی تیغ شمشیرها نوشته می‌شود. اینجا، در سرزمین آشوب‌زده‌ی قرون وسطی، عدالت و بی‌عدالتی در هم تنیده‌اند، و زندگی عوام، بازیچه‌ای برای جاه‌طلبی اشراف و پادشاهان است.

این فضای بی‌رحم و پر از خیانت، ما را به گذشته بازمی‌گرداند؛ به دل یک ماجراجویی دیگر، جایی که زندگی پسر آهنگری ساده، بار دیگر با تقدیر گره می‌خورد. حالا وقت آن است که شمشیرها را تیز کنید، زره‌ها را به تن کنید، و آماده‌ی ورود به جهان بازی Kingdom Come: Deliverance 2 شوید، جایی که تاریخ زنده می‌شود و تصمیمات شما، سرنوشتتان را رقم می‌زند.

وقتی که سال ۲۰۱۸، بازی Kingdom Come Deliverance از ناکجا ظاهر شد و اوج هنر یک استودیوی بازی‌سازی مستقل را به رخ کشید، تعجب همه دوچندان شد. کسی فکرش را نمی‌کرد که یک استودیوی اروپای شرقی دیگر در مسیر رستگاری که مشابه آن را سی‌دی پراجکت رد طی کرده بود قدم بگذارد. هر چند که شاید امروز این موفقیت کمی قابل پیش‌بینی‌تر به نظر برسد، اما شش سال پیش ماجرا کاملا متفاوت بود. «کینگدام کام دلیورنس» یک بازی جدید با نگاهی کلاسیک به نقش‌آفرینی بود که حال و هوای بازی‌هایی مثل آبلیویون را در مخاطبان زنده می‌کرد.

و حالا، Kingdom Come: Deliverance 2 آمده تا یک بار دیگر ما را به خاک خون‌آلود بوهمیا ببرد؛ جایی که عدالت تنها روی لبه‌ی تیغ معنا پیدا می‌کند و سرنوشت بازیکن چیزی جز انتخاب‌های پیچیده و ناگزیر نیست. اما آیا این دنباله توانسته میراث سنگین نسخه‌ی اول را ادامه دهد؟ این سوال میلیون دلاری چیزی است که هویت دلیورنس ۲ را به خوبی تعریف می‌کند.

در قرن پانزدهم میلادی، در روزگاری که امپراتوری مقدس روم درگیر کشمکش‌های سیاسی و مذهبی است، اتفاقات این بازی جریان پیدا می‌کنند. بوهمیا، سرزمینی است که روزگاری درخشان بود و حالا درگیر جنگ‌های داخلی، خیانت‌های اشراف و دغدغه‌های مردمی است که در تقابل با سرنوشت خود، راهی جز بقا ندارند. Kingdom Come: Deliverance 2 در همان دنیای واقع‌گرایانه‌ نسخه‌ اول جریان دارد، اما این بار، ابعاد داستان بزرگتر و محیط گسترده‌تر شده است.

استودیوی Warhorse این بار نقشه‌ای با دو برابر وسعت را با مناطق جدیدی مانند شهرهای پرجمعیت‌تر، قلعه‌های مستحکم‌تر و جنگل‌های انبوه‌تر در اختیار بازیکن قرار داده است. لوکیشن این بازی دیگر جایی صرفا برای گشت‌وگذار نیست، بلکه هر سنگفرش خیابان، هر بازار شلوغ و هر دشت سرسبز، داستان خودش را دارد. بازی انتظار ندارد تا شما تک تک گوشه و کنارهای آن را بگردید، اما عمق نقش‌آفرینی بازی به سمت و سویی کش پیدا می‌کند که بهترین تجربه از آن، جربه‌ای عمیق تلقی می‌شود.

در کینگدام کام دلیورنس ۲، بازیکن کارگردانی استاندارد و درجه‌یک این روزهای ویدیوگیم را در بهترین حالت خودش تجربه می‌کند. برخلاف تصور اکثریت از بازی‌های نقش‌آفرینی که بازیکن باید در تمام لحظات و تمام مراحل اصلی و فرعی آزادی عمل داشته باشد، کینگدام کام یک نقش‌آفرینی کاملا کارگردانی‌شده است. منظورم را اشتباه برداشت نکنید؛ کارگردانی کینگدام کام حس و حال یک بازی خطی را القا نمی‌کند. برعکس، احتمالا تجربه‌ای که شما از دو ساعت اول به بعد بازی دارید،‌ قطعا زمین تا آسمان از نظر ترتیب اتفاقات و نوع آن‌ها با دوستتان فرق خواهد داشت. کارگردانی کینگدام کام از جنسی است که بازی‌سازها بهتر از شما بازی را بشناسند و تک تک سناریوهای ممکن برای اتفاق افتادن را برنامه‌ریزی کنند تا اتفاقات خارج از سناریو هم جذابیت خود را داشته باشند.

پسری روستایی به نام هنری، محور اصلی قصه کینگدام کام در قسمت اول بود. در قسمت دوم هم ماجرا از همین قرار است. هنری به عنوان پسری که در بازی اول مسیر تبدیل شدن پسری عادی به یک شوالیه را پشت سر گذاشته بود، حالا مسیر یک مرد قابل اتکا را به شخصیتی بسیار تاثیرگذار در دنیای اطرافش ایفا می‌کند. تکاملی که به نظر، بیشتر از هر چیزی شبیه به تکامل یک سه‌گانه است. به نظر من، تجربه Kingdom Come Deliverance 2 بدون تجربه بازی اول بسیار خالی از لطف است. با این که بازی تلاش می‌کند سیناپس بازی اول را در بین دیالوگ‌های چند ساعت ابتدایی بازی دوم جا دهد، اما همچنان در ارائه کردن کامل شخصیت‌‌های فرعی نمی‌تواند آن‌طور که باید عمل کند. بنابراین پیش از تجربه بازی دوم، تجربه بازی اول یا حداقل شنیدن قصه آن لازم است.

داستان هنری در خلال یک روایت چندگانه در بازی دوم تعریف می‌شود. Kingdom Come: Deliverance 2 برخلاف اکثر بازی‌های نقش‌آفرینی، به دنبال تعریف سیاه و سفید یا خیر و شر مطلق نیست. بازی شما را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهد که هر انتخاب، پیامدهای خودش را دارد. آیا از اشرافی که دستش به خون آلوده است، حمایت می‌کنید تا شاید بوهمیا را متحد کند؟ یا به مردم ستمدیده می‌پیوندید، حتی اگر این به معنای خیانت به پادشاه باشد؟ این‌ها سؤالاتی است که بازی بارها شما را با آن روبه‌رو می‌کند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های بازی Kingdom Come: Deliverance، وفاداری به واقع‌گرایی در گیم‌پلی خودش است. مبارزات بازی با شمشیر دقیق بودند، بی‌خوابی، گرسنگی و بیماری می‌توانستند کاملا شما را از پا در آورند و حتی وضعیت لباس‌ها بر تعاملات شخصیت‌ها تاثیر می‌گذاشت. اما Warhorse Studios این بار یک قدم فراتر رفته و تجربه‌ای حتی غرق‌کننده‌تر را ارائه داده است. 

چالش‌های سیستم مبارزه Kingdom Come Deliverance غیرقابل انکار بود. جایی که حتی یک سرباز عادی هم می‌توانست با استفاده از بی‌دقتی هنری، به راحتی شما را در انتهای بازی از پا در آورد. درگیری‌های بازی اول به شدت تاکتیکی و وابسته به مهارت‌های فیزیکی بازیکن بودند. در ‌کینگدام کام دلیورنس ۲، سیستم مبارزاتی را داریم که بسیار بهینه‌تر شده و حالا روان‌تر اما همچنان چالش‌برانگیز است. علاوه بر استفاده‌‌ای بهینه از سپر و جاخالی دادن، سیستم زخم و خونریزی نیز بهبود یافته است؛ به‌طوری که یک زخم بد در میانه‌ی نبرد ممکن است باعث خونریزی و ضعف تدریجی شما شود.

خارج از مبارزات سهمگین بازی، یکی از ویژگی‌های جذاب نسخه اول، تاثیر انتخاب‌های بازیکن روی دیالوگ‌ها بود. در Kingdom Come: Deliverance 2، این سیستم گسترده‌تر شده و وضعیت ظاهری، شهرت و حتی بوی عطر بدن شما روی واکنش شخصیت‌ها به شما تاثیر می‌گذارد. حتی اگر با زره‌ای خون‌آلود و بدون استحمام به دربار اشراف بروید، احتمال دارد که نگهبان‌های دربار به شما اجازه ورود ندهند!

به بیان دیگر، بازی روی محیطی که در آن روایت می‌شود تاکید زیادی دارد. کینگدام کام ۲ از شما می‌خواهد تا درست بخوابید، به اندازه غذا بخورید و از زره و تجهیزات خود به بهترین نحو محافظت کنید. سیستم سوشال و البته اعتبار (reputation) بازی طوری است حتی شایعات و اخبار در دنیای بازی گسترش پیدا می‌کنند و NPCها ممکن است بر اساس شنیده‌های خود، به شما اعتماد کنند یا از شما فاصله بگیرند. برای مثال، اگر یک دیالوگ خیلی ساده و به ظاهر نامرتبط را در راستای اطلاع خود از موضوعی انتخاب کنید و درباره آن اطلاعات اشتباهی دهید که یک NPC صحت آن را زیر سوال ببرد، قطعا اعتبار منفی در فضای شهر می‌گیرید.

بازی از نظر بصری یکی از بزرگترین پیشرفت‌های ممکن را داشته است. نورپردازی‌ها طبیعی هستند، شهرها و جنگل‌ها طراحی دقیقی دارند و افکت‌های محیطی باعث می‌شوند که احساس کنید در دل یک تابلو نقاشی تاریخی زندگی می‌کنید. این یکی از نقاط قوت قسمت دوم کینگدام کام است. خورشید از میان درختان می‌تابد و سایه‌ها با تغییر موقعیت نور، پویایی خاصی دارد. کلیساهای تاریک و نور شمع‌ها که روی دیوارهای سنگی منعکس می‌شود و با هر حرکت، لرزش ملایمی در سایه‌ها دیده می‌شود. در شب هم تنها نور ماه و مشعل‌ها هستند که مسیرتان را روشن می‌کنند و اگر در جنگل باشید، سیاهی مطلق و سکوت، حس واقعی از تنهایی و ترس را به شما منتقل می‌کند. بارش باران و عوامل طبیعی دیگر هم روی میدان دید شخصیت شما و دنیای اطرافتان تاثیرگذار است. مثلا با بارش باران، زمین‌گل آلود می‌شود و لباس‌هایتان را زودتر کثیف می‌کند.

بررسی اولیه بازی Kingdom Come Deliverance 2 بر اساس کدی که دیپ سیلور، ناشر بازی پیش از عرضه بازی در اختیار ویجیاتو قرار داده انجام شده است. این صفحه به‌زودی با بررسی کامل همراه با نمره و پس از تجربه کامل‌تر از بازی به‌روز خواهد شد.