طی این مقاله پورت PC عنوان Rise of the Ronin را از جنبه‌های مختلف بررسی خواهیم کرد که به تازگی در دسترس کاربران قرار گرفته است.

 Rise of the Ronin، عنوان نسبتاً پر حاشیه‌ای که در فروردین امسال برای پلی استیشن ۵ منتشر شده بود، حال در هفته گذشته برای کاربران رایانه شخصی از طریق پلتفرم استیم عرضه شد. این اثر، یک اکشن ماجراجویی جهان باز بوده که توسط استودیوی Team Ninja توسعه یافته و در ژاپن قرن نوزدهم روایت می‌شود.

در این مقاله، قصد داریم به بررسی تخصصی پورت تازه منتشر شده از Rise of the Ronin و جنبه‌های فنی آن بپردازیم و دریابیم که این عنوان، چه عملکردی از خود برای یک کاربر با سیستم میانگین، نشان خواهد داد. قبل از شروع، پیشنهاد می‌کنیم نقد و بررسی محتوا و داستان این عنوان به قلم جناب آقای زرمهر را مطالعه کنید تا یک دید کلی نسبت به Rise of the Ronin از حیث داستان، گیم‌پلی و جنبه‌های اینچنینی پیدا کرده باشید. همچنین لازم به ذکر است در زمان عرضه نسخه کنسولی نیز، این عنوان با مشکلات فنی متعددی مواجه شده بود.

هدف ما در این بررسی، رسیدن به حداقل ۶۰ فریم برثانیه پایدار در تنظیمات میانگین High در وضوح ۱۰۸۰ و همچنین عدم تجربه افت فریم محسوس است. مشکلات فنی و ویژگی‌های جانبی این پورت نیز مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

این نقد و بررسی، روی سیستمی با مشخصات زیر انجام گرفته شده است:

• 13th Gen Intel(R) Core i5-13420H CPU
• RAM 16 GB
• NVIDIA GeForce 3050 RTX 6GB GPU
• ۱۹۲۰×۱۰۸۰ 144Hz Display

در ادامه، حداقل سیستم مورد نیاز و همچنین مشخصات پیشنهادی اعلام شده از سوی توسعه دهنده را مشاهده می‌کنید:

اولین نکته‌ای که ممکن است به عنوان یک پورت رایانه شخصی مورد توجه قرار بگیرد، حجم این عنوان است. Rise of the Ronin، به حداقل ۱۵۵ گیگابایت فضای خالی نیاز دارد که در ادامه مطلب، توضیح خواهم داد چرا قابل توجیه نیست. تنها برای مقایسه، به یاد داشته باشید که حجم مورد نیاز این عنوان، ۵ گیگابایت از Red Dead Redemption 2 بیشتر است.

در بدو ورود به بازی، شما خوشبختانه با تنظیمات گرافیکی زیادی مواجه می‌شوید که به عنوان یک پورت برای رایانه‌های شخصی، نقطه قوت بزرگی محسوب می‌شود. بازیکن قادر است از جزئیاتی نظیر کیفیت تکسچر‌ها یا سایه‌ها گرفته، تا وزش باد و پراکندگی جمعیت را با استفاده از اسلایدر‌های متعدد، تنظیم کند. گل سرسبد ویژگی‌های این پورت البته، بدون شک پشتیبانی از تکنولوژی‌های متنوع ارتقای مقیاس و همچنین خلق فریم (Frame Generation) است که در برخی دیگر از پورت‌های عناوین AAA، جای خالی آن‌ها احساس می‌شود.

 همان‌طور که گفته شد، در این عنوان از فناوری‌های ارتقای مقیاس AMD Fidelity FX Super Resolution و DLSS/Intel XeSS و در نهایت فریم جنریشن FSR 3 پشتیبانی می‌شود. البته بهتر بود از FSR 3.1 برای فریم جنریشن استفاده می‌شد. همچنین از دیگر مزیت‌های این پورت، پشتیبانی از Ray Tracing ،8K و صدای سه بعدی است. شما پس از انتخاب هر آپشن ارتقای مقیاس، با طیف مختلفی از حالات مواجه خواهید شد که از Quality (کیفیت) تا Ultra Performance (فوق عملکرد)، قابل تغییر است.

 اما آیا این تنظیمات گوناگون، بدان معناست که با یک پورت با کیفیت و بهینه مواجه هستیم؟ جواب بدون شک خیر است. این پورت، به شدت از مشکلات بهینه‌سازی و نرخ فریم ناپایدار رنج می‌برد و از همان ابتدا که شما در یک محیط بسته بازی را آغاز می‌کنید تا رسیدن به مناطق باز‌تر و جهان اصلی، این مشکلات به چشم می‌خورند.

 برای رسیدن به نرخ بالاتر از ۳۰ فریم بر ثانیه در تنظیمات گرافیکی بالا، کاربر باید نه تنها از ارتقای مقیاس استفاده کند، بلکه بهره‌گیری از فریم جنریشن نیز الزامی خواهد بود. متأسفانه، استفاده از فریم جنریشن، موجب افزایش تاخیر ورودی (Input Lag) می‌شود که در عنوانی مبتنی بر پری و دفع حملات با سرعت زیاد اهمیت دارد. همچنین استفاده از فرم جنریشن به دلیل ناپایداری عنوان، به شما ۶۰ فریم ثابت را ارائه نمی‌دهد و در بهترین حالت، ۱۰ الی ۲۰ فریم نوسان دارد.

بنابراین، برای تجربه این عنوان روی تنظیمات بالا یا متوسط رو به بالا، باید به حداکثر ۳۰ فریم بر ثانیه عادت کنید. این به خودی خود، ممکن است مشکل بزرگی نباشد، تا زمانی که متوجه شوید همان ۳۰ فریم نیز ابداً پایدار نیست و به دفعات مختلف، با افت فریم مواجه خواهید شد. متاسفانه در تنظیمات گرافیکی متوسط نیز، بازی در رسیدن به نرخ ۶۰ فریم با استفاده از فریم جنریشن، در محیط‌های باز و پرجزئیات نیز عاجز است و با یک چرخش ساده دوربین، ناپایداری شدیدی به وجود می‌آید.

این عملکرد به هیچ عنوان برای Rise of the Ronin قابل قبول نیست، چرا که در بهترین حالت، این اثر از لحاظ بصری می‌تواند با بازی‌های نسل هشتمی مقایسه شود (چه بسا که برخی از عناوین نسل هشتمی کیفیت بصری نسبتاً بهتری را ارائه می‌دهند) و عدم بهینه بودن آن نسبت به عناوین با کیفیت‌تر نسل کنونی، نشان از ضعف توسعه دهنده در ارائه یک پورت بهینه دارد. همچنین گمان می‌رفت به دلیل فاصله یک ساله از زمان عرضه نسخه کنسولی تا پورت PC، بهینه‌سازی‌های لازم در طول این مدت زمان انجام گرفته شده باشد اما حقیقت امر چیز دیگری است.

دیگر تنظیمات این پورت البته، قابل قبول و در برخی موارد قابل تحسین است. همانطور که گفته شد، خروجی بصری به شدت قابل شخصی‌سازی است و آپشن‌های زیادی برای آسان‌تر و سریع‌تر کردن یا شخصی‌سازی کردن ورودی‌ها، گیم‌پلی، کات‌سین‌ها و محیط وجود دارد. البته یکی دیگر از نکات منفی تنظیمات گرافیکی، محدود بودن نرخ فریم به حداکثر ۱۲۰ فریم است که البته با وجود این مشکلات بهینه‌سازی، رسیدن به آن کمی بعید به نظر می‌رسد.

وجود این آپشن‌های متنوع، نشان می‌دهد که زیرساخت یک پورت خوب در این نسخه از Rise of the Ronin وجود دارد،‌ اما به همان دلیل عجیبی که اخیراً اکثر پورت‌های PC باز‌ی‌های AAA با مشکلات متعددی در زمان عرضه مواجه می‌شوند، این عنوان نیز نمی‌تواند در ارائه یک تجربه خوب موفق ظاهر شود. این اتفاق، به نوعی جای افسوس دارد، زیرا از لحاظ گیم‌پلی، Rise of the Ronin جذاب به نظر می‌رسد و شخصاً در مواقعی، خود را مجذوب گیم‌پلی و مبارزات جذاب آن می‌یافتم.

البته شایان ذکر است که در طول چند ساعت تجربه خود، به کرش یا فریزی در Rise of the Ronin برخورد نداشتم و از این لحاظ، مشکل خاصی بازیکنان رایانه شخصی را تهدید نمی‌کند. همچنین خوشبختانه، خبری از نیاز به اتصالی دائمی اکانت PSN برای تجربه این عنوان نیست.

اینکه آیا این عنوان، ارزش تجربه را دارد یا نه بحث مفصلی است که در نقد و بررسی PS5 به اندازه کافی به آن پرداخته‌ایم، اما در وضعیت فعلی، گیمفا تجربه این عنوان را برای بازیکنان رایانه شخصی با سیستم‌های میانگین متوسط و پایین‌تر، توصیه نمی‌کند.