صدالبته که اطلاق واژه «رسانه» برای اشکال متعدد فعالیت‌هایی که در قالب همایش، متن، ویدئو، پادکست و … رایج شده، غلط و بی‌انصافی است. در واقع ما با معضل لاینحلی مواجه هستیم که هنوز عنوان درستی نیز برای آن نداریم، اما در پوشش رسانه پنهان شده، رشد کرده و حتی مقام و عنوان نیز کسب می‌کنند.

البته برخی، تعدادی از این رسانه‌های پوششی را در دسته «باج‌نیوزها» نامگذاری کرده‌اند، اما دسته بزرگی از آنها در زمره «چرندنیوزها» جای می‌گیرند. از قضا نوعی تقسیم کار هم میان آنها شکل گرفته است و هر کدام نیز به بخش خاصی از نهادها، شرکت‌ها یا مدیران چسبیده‌اند.

اما باج‌نیوزها، چرندنیوزها و چرندهمایش‌ها در حکم معلول و علف‌های هرز هستند و اصولا جایی می‌رویند که امکان رشدشان فراهم باشد. قاعدتا وقتی کشاورز و باغبان به زمینی نرسد، علف‌های هرز به سرعت جای گیاهان مفید را خواهد گرفت. لیکن این صرفا نبود و رها ماندن باغ از باغبان نیست که زمین‌ها را مستعد شکوفایی گونه‌های هرز می‌کند، بلکه هستند عده‌ای که به آبیاری علف‌های هرز هم مشغول هستند.

این عده همان مدیران و نهادهای کوتوله‌ای هستند که به علت فساد، ناتوانی، نداشتن عملکرد، خروجی و هیچ خاصیتی، جایی در رسانه‌های واقعی ندارند و به این ترتیب باید در فضای دیگری و با علف‌ها خود را آراسته کنند. لذا همچون ضرب‌المثل جوری در و تخته، هر کس به جایی می‌رود که پذیرای او باشند.

چرندنیوزها که با شتابی شدیدتر از باج‌نیوزها رشد کرده‌اند، عمدتا حاوی مطالبی از نهادها و مدیرانی هستند که هیچ رد و اثری از خدمت و دستاورد آنها نمی‌توان یافت، اما در عوض با دریافت پول، چنان از دوران کودکی آنها تا امروز می‌نویسند که گویی ستاره‌ای روی زمین بوده که هیچ کس متوجه وجودش نشده است.

قسمت دردناکتر ماجرا آنجاست که عمده این مدیران در نهادها و شرکت‌های وابسته به بودجه‌های دولتی و عمومی قرار دارند و از جیب مردم، عقده‌های خود را سیراب می‌کنند.

غرض از طرح مطلب این بود که چه بسیارند بزرگانی که حتی قبل از تولد ما از دنیا رفته‌اند، اما حرمت، عظمت و جذبه وجودشان تا امروز ما را به پای مزارشان و نثار فاتحه‌ای می‌کشاند. اما انتشار مطالبی برای بزرگنمایی مدیران کوتوله، تنها لبخندی تلخ و فحشی نثارشان می‌کند.