NGC 253 یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های مارپیچی قابل مشاهده و همچنین یکی از غبارآلودترین کهکشان‌هاست.

برخی آن را کهکشان سکه نقره‌ای به‌دلیل ظاهرش در تلسکوپ‌های کوچک، یا فقط کهکشان مجسمه‌ساز به‌دلیل موقعیتش در مرزهای صورت فلکی با همان نام می‌نامند.

این کهکشان غبارآلود که در سال 1783 توسط ریاضی‌دان و ستاره‌شناس «کارولین هرشل» کشف شد، تنها 10 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟

NGC 253 با وسعتی در حدود 70 هزار سال نوری، بزرگ‌ترین عضو گروه کهکشان‌های مجسمه‌ساز و نزدیک‌ترین آنها به گروه محلی کهکشان‌های ماست.

در این پرتره رنگارنگ کهکشانی، علاوه‌بر خطوط گردوغبار مارپیچی، پیچک‌هایی از غبار قرص کهکشانی دارد.

این پیچک‌ها با خوشه‌های ستاره‌ای جوان و نواحی ستاره‌زایی پوشیده‌ شده‌اند. محتوای بالای گردوغبار با تشکیل ستاره‌های پرانرژی همراه است و NGC 253 را به‌عنوان کهکشان ستاره‌باران معرفی می‌کند.

NGC 253 همچنین به‌عنوان منبع قوی و پرانرژی اشعه ایکس و پرتوهای گاما شناخته شده است که احتمالاً به‌دلیل سیاهچاله‌های عظیم در نزدیکی مرکز کهکشان است.