به تماشای ادغام دو سیاهچاله بنشینید. این شبیه‌سازی با الهام از اولین تشخیص مستقیم امواج گرانشی در سال 2015، در حرکت آهسته اجرا می‌شود. اما اگر در زمان واقعی اجرا شود، حدود یک سوم ثانیه طول می‌کشد.

در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟

سیاهچاله‌ها در یک صحنه کیهانی در مقابل ستاره‌ها، گاز و غبار قرار گرفته‌اند. گرانش شدید آنها، نور را از پشت به حلقه‌های انیشتین می‌تاباند و همان‌طور که حلقه‌ها به‌صورت مارپیچی نزدیک‌تر می‌شوند، درنهایت به یک حلقه می‌پیوندند.

امواج گرانشی نامرئی ایجادشده در اثر ادغام سریع اجرام عظیم باعث می‌شود که تصویر مرئی هم در داخل و هم در خارج از حلقه‌های انیشتین، حتی پس از ادغام سیاهچاله‌ها، کند شود.

امواج گرانشی شناسایی‌شده توسط لایگو با نام GW150914، با ادغام سیاهچاله‌های 36 و 31 خورشیدی در فاصله 1.3 میلیارد سال نوری مطابقت دارد.

سیاهچاله نهایی و منفرد 63 برابر خورشید جرم دارد و 3 برابر جرم خورشیدی باقی‌مانده، به انرژی امواج گرانشی تبدیل می‌شوند.