چرا نیروی دریایی آمریکا با وجود قابلیت‌های چشمگیر از جنگنده پنهان‌کار اف-۲۲ رپتور استفاده نمی‌کند؟ دلایل فنی و لجستیکی عدم به‌کارگیری این جت روی ناو هواپیمابر چیست؟

جنگنده اف-۲۲ رپتور (F-22 Raptor) یکی از پیشرفته‌ترین هواپیماهای نظامی است، اما چرا نیروی دریایی آمریکا از آن استفاده نمی‌کند؟ این جت جنگی پنهان‌کار که توسط لاکهید مارتین ساخته شده، با وجود سرعت و دوام بالا، برای همه عملیات‌ها مناسب نیست. دلیل اصلی عدم استفاده نیروی دریایی، محدودیت‌های فنی این جنگنده روی ناوهای هواپیمابر است.

در دهه‌های اخیر، جت‌های نظامی بخش جدایی‌ناپذیری از نیروهای مسلح ایالات متحده بوده‌اند. برخی مدل‌ها مانند اف-۲۲ رپتور به نمادهایی برای شاخه‌های مختلف نظامی تبدیل شده‌اند. با این حال، تمامی ویژگی‌های پیشرفته این جنگنده، آن را برای هر ماموریتی، به‌خصوص عملیات‌های دریایی، مناسب نمی‌سازد.

چرا اف-۲۲ رپتور برای نیروی دریایی آمریکا مناسب نیست؟

چالش فرود روی ناو هواپیمابر

فرود جت‌های نسل پنجم به اندازه پنهان‌کاری آن‌ها اهمیت دارد. اف-۲۲ برای فرود روی باندهای طولانی طراحی شده است. این باندها فضای زیادی برای کاهش سرعت پس از تماس با زمین دارند.

ناو هواپیمابر فضای کافی برای توقف تدریجی اف-۲۲ ندارد. همچنین ارابه فرود این جنگنده نمی‌تواند فشار چنین فرودی را تحمل کند. وزن ۱۹٬۶۶۰ کیلوگرم (۴۳٬۳۴۰ پوند) در سرعت بالا و فضای کم برای توقف، دستورالعملی برای فاجعه است.

چالش برخاست از روی ناو هواپیمابر

مسئله دیگر، برخاستن از ناو هواپیمابر است که با استفاده از منجنیق انجام می‌شود. این روش شامل سیستمی تخصصی است که عملا به جت شتاب اولیه می‌دهد. این سیستم به هواپیما اجازه می‌دهد در مسافت کوتاه به سرعت زیادی دست یابد. اف-۲۲ برای تحمل این نوع پرتاب تقویت نشده است.

آیا تغییر اف-۲۲ برای نیروی دریایی ممکن است؟

برای بهینه‌سازی اف-۲۲ رپتور برای عملیات روی ناوهای هواپیمابر، باید تغییرات گسترده‌ای اعمال شود. اولین قدم، کاهش وزن هواپیما است. ارابه فرود فعلی نمی‌تواند توقف ناگهانی هزاران کیلوگرم را تحمل کند.

بدنه هواپیما شامل بدنه‌ی اصلی، بال‌ها، دم و سطوح کنترل جریان هوا، نیاز به بازنگری اساسی دارد. انجام این کار بدون کاهش دوام به‌خاطر سازگاری با منجنیق، کاری زمان‌بر است. این تغییرات فقط به قیمت گران اف-۲۲ اضافه می‌کند.

علاوه بر نیاز به تغییرات ساختاری، خلبانان آموزش‌دیده برای پرواز با این جت نیز باید برنامه آموزشی خود را تغییر دهند. خلبانان اف-۲۲ در حال حاضر برای فرود روی ناوها آموزش نمی‌بینند. این آموزش برای هر کسی که امیدوار است خلبان اف-۲۲ در نیروی دریایی باشد، ضروری است.

خلبان شدن زحمت زیادی دارد، همان‌طور که خلبانان اف-۳۵ در نیروی هوایی می‌توانند گواهی دهند. اضافه کردن یک لایه کامل دیگر به آموزش خلبانان اف-۲۲ احتمالا خوشایند نخواهد بود. بنابراین، در حالی که از نظر تئوری ممکن است اف-۲۲ برای نیروی دریایی قابل استفاده شود، توجیه زمان، تلاش و بودجه مورد نیاز دشوار خواهد بود.

هرچند اف-۲۲ عالی است، اما به‌وضوح یک وسیله همه‌کاره نیست. تغییرات گسترده‌ای برای آماده‌سازی آن برای نیروی دریایی لازم است. بنابراین، جت دیگری به هواپیمای منتخب نیروی دریایی تبدیل شده است.

نیروی دریایی آمریکا به جای اف-۲۲ از چه جنگنده‌ای استفاده می‌کند؟

علاوه بر غیر عملی بودن تغییر اف-۲۲ برای ناو هواپیمابر، این جنگنده به هر حال در حال خروج از خدمت است. تولید اف-۲۲ متوقف شده است. به‌نظر می‌رسد جنگنده اف-۴۷ جای آن را بگیرد.

این جایگزینی تاثیر زیادی بر نیروی دریایی نخواهد داشت. این شاخه نظامی به‌جای اف-۲۲ از جتی کاملا متفاوت استفاده می‌کند. این جت می‌تواند بسیاری از وظایف اف-۲۲ را پوشش دهد. معادل اف-۲۲ در نیروی دریایی، جنگنده اف-۳۵ سی (F-35C) است. این جنگنده نیز توسط شرکت لاکهید مارتین (Lockheed Martin) تولید می‌شود.

لاکهید این نسخه از اف-۳۵ را به‌طور خاص برای عملیات روی ناوهای هواپیمابر طراحی کرده است. این بر خلاف اف-۲۲ است. بال‌ها و همچنین ارابه فرود آن برای تحمل پرتاب‌های منجنیقی مهندسی شده‌اند. این جنگنده برای فرودهایی طراحی شده که نیاز به کاهش سریع سرعت در مسافت‌های کوتاه دارند.

علاوه بر این، نوک بال‌های آن می‌تواند جمع شود. این ویژگی فضای بیشتری را برای هواپیماهای دیگر روی عرشه ناو فراهم می‌کند.

ناگفته نماند که این جنگنده می‌تواند به سرعت بیش از ۱٬۶۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۰۰۰ مایل بر ساعت) برسد. می‌تواند بیش از ۸٬۱۶۰ کیلوگرم (۱۸٬۰۰۰ پوند) تسلیحات داخلی و خارجی حمل کند. فناوری پیشرفته آن علاوه بر پنهان‌کاری، اطمینان می‌دهد که خلبانان به‌خوبی از محیط اطراف خود آگاه هستند.

جنگنده اف-۲۲ رپتور بدون شک نشان خود را در تاریخ هوانوردی نظامی گذاشته است. اما هرگز برای نیروی دریایی مقدر نشده بود. بدون تغییرات اساسی، هرگز نمی‌توانست مانند اف-۳۵ سی با ناو هواپیمابر استاندارد همکاری کند.

بیشتر بخوانید