Wuchang: Fallen Feathers گیمرها را به دوران فرمانروایی مینگ در کشور چین می‌برد و تصویری آمیخته به خیال از سرزمینی به نام Shu ارائه می‌دهد. در این جهان، جنگ و ویرانی ناشی از آن از یک طرف و از طرفی دیگر، بیماری که با نام Feathering شناخته می‌شود، روزگار غم‌انگیزی برای مردم رقم زده‌اند و افراد زیادی پس از مبتلا شدن به مریضی مذکور، کم‌کم از خوی انسانی خود فاصله گرفته و تبدیل به هیولاهایی وحشتناک می‌شوند. در این بین ووچانگ، شخصیت اصلی بازی، خود هم از مبتلایان به این بیماری ترسناک است و البته همزمان از بی‌خوابی و فراموش خاطرات گذشته خودش هم رنج می‌برد؛ پس این دزد دریایی سابق، تنها راه موجود برای شانس اندک رهایی و نجات خودش را در زدن به دل دشمنان و جنگیدن با آن‌ها می‌بیند و اینجاست که ماجراجویی گیمر در Wuchang: Fallen Feathers آغاز می‌شود.

بازی ووچانگ به‌سبک خیلی از آثار سولزلایک، داستان چندان سرراستی، حداقل تا تقریبا میانه‌های بازی ندارد. اینکه اصلا چه اتفاقی در جهان بازی افتاده است و شخصیت اصلی آن الان در چه شرایطی قرار دارد، سوالاتی هستند که باید جواب آن‌ها را در دیالوگ با سایر کاراکترهای بازی یا در نوشته‌هایی پیدا کنید که در گوشه و کنار جهان پخش شده‌اند. البته که گاهی سینماتیک‌هایی هم برای تعریف داستان شاهد هستیم ولی در مجموع بازی حداقل تا بخش زیادی از تجربه کلی خودش، بیش‌تر از اینکه قصد پاسخ دادن را داشته باشد اقدام به ایجاد سوال می‌کند؛ اما هنرمندی سازنده‌ها اینجاست که سایر ویژگی‌های Wuchang: Fallen Feathers و همینطور شخصیت‌پردازی کاراکتر اصلی آن را آنقدر خوب انجام داده‌اند که برای لذت بردن از آن‌ها هم که شده، تک تک این سوال‌های ذهن خودتان را پیگیری خواهید کرد و بازی هم در مجموع در پایان، پاسخ‌هایی برای آن‌ها در نظر می‌گیرد که از مسیر طی‌شده تا رسیدن به این نقطه، احساس پشیمانی نخواهید کرد.