فیلم انیمیشنی Aztec Batman: Clash of the Empires بازآفرینی‌ای تازه و خلاقانه از شوالیه تاریکی در قالب جنگجوی مزوامریکایی است که با ورود فاتحان اسپانیایی روبه‌رو می‌شود. این برداشت نوآورانه از بتمن، نوید این را می‌دهد که در عین وفاداری به دنیای داستانی این قهرمان، به واقعیت‌های تاریخی نیز پایبند بماند.

در کامیک‌کان سن‌دیگو ۲۰۲۵، وب‌سایت ScreenRant با کارگردان فیلم، خوان مزا-لئون، تهیه‌کنندگان خوزه کارلوس د لتونا و آرون برگر، صداپیشه جوکر در نسخه اسپانیایی ریموند کروز و صداپیشه بتمن هوراسیو گارسیا روخاس گفت‌وگو کرد. در این میان، آرون برگر فاش کرد که این فیلم به دلیل اهمیت فرهنگی رنگ آبی، استفاده از این رنگ را به شدت محدود کرده است. در ادامه، توضیح کامل برگر را می‌خوانید:

اسکرین‌رنت: در فیلم حس پررنگی از اصالت و غرور فرهنگی دیده می‌شود. درباره همکاری با مورخان یا مشاوران فرهنگی چیزی برای گفتن دارید، آرون؟

آرون برگر: قطعاً. ما با یکی از برجسته‌ترین مشاوران فرهنگی از مکزیکوسیتی همکاری داشتیم؛ استادی بسیار معتبر در زمینه فرهنگ آزتک. ما اطلاعاتی را که از او گرفتیم نه فقط در روایت داستان بلکه در طراحی بصری هم به کار بردیم؛ چیزی که خوان، خوزه کارلوس و تیمشان در استودیوی Ánima انجام دادند، به‌ویژه در بازسازی تنوچتیتلان. هدف ما این بود که آن شهر را به شکل یک فضای زنده بازسازی کنیم، نه صرفاً ویرانه‌ای تاریخی که امروزه از آن باقی مانده.

ما برای این کار، از نامه‌هایی که کورتس از مکزیک به اسپانیا فرستاده بود کمک گرفتیم؛ نامه‌هایی که شهر را توصیف می‌کنند، چون بیشتر منابع اصلی از بین رفته‌اند. ما کاملاً آگاه بودیم که باید فرهنگ آن دوران را با بیشترین دقت ممکن به تصویر بکشیم. خوزه کارلوس همیشه درباره اینکه چرا نتوانستیم از رنگ آبی استفاده کنیم صحبت می‌کند، رنگی که مختص خدایان بود. بنابراین شما در فیلم نمی‌بینید که مردم تنوچتیتلان لباس آبی به تن داشته باشند.

هنرمندان، چه در مکزیک و چه در سراسر آمریکای لاتین، از این فرصت که بخشی از داستان خودشان را تعریف کنند، بسیار الهام گرفتند. حتی اگر این داستان در قالب جهان DC ارائه شده، این بخش از آن جنبه‌ای جهانی پیدا می‌کند؛ در حالی که بخش مربوط به فرهنگ مکزیکی خاص و منحصربه‌فرد باقی می‌ماند. استفاده از مشاوران تاریخی باعث شد فیلم حتی جهانی‌تر هم بشود، چون حالا همه می‌توانند خودشان را در قالب این شخصیت‌ها تصور کنند.

تصمیم آگاهانه سازندگان «بتمن آزتک» برای محدود کردن استفاده از رنگ آبی، نشانه‌ای از احترام به جامعه واقعی آزتک‌هاست؛ جایی که رنگ‌ها معناهای عمیق روحانی و سلسله‌مراتبی داشتند. آبی، رنگی بود که با الوهیت پیوند داشت به‌ویژه در نمایش‌هایی از خدایانی چون «هویتسیلوپوچتلی»، خدای جنگ و خورشید. شاید در نگاه اول چنین جزئیاتی به چشم نیاید، اما همین نکات ظریف کمک می‌کنند بیننده به‌طور ناخودآگاه فضای تاریخی و فرهنگی داستان را بهتر درک کند.

چنین تصمیم‌های خلاقانه‌ای شاید کم‌صدا و در پس‌زمینه باشند، اما نقشی حیاتی در بازآفرینی شخصیت‌هایی دارند که شهرتی جهانی دارند مثل بتمن. همان‌طور که در تریلر «بتمن آزتک» دیده می‌شود، طراحی محیط و شخصیت‌ها بیشترین توجه را به خود جلب می‌کنند. بااین‌حال، انتخاب‌هایی مثل پالت رنگ فیلم، بی‌سروصدا دنیای بتمن را از نو تعریف می‌کنند. این دقیقاً همان روشی است که داستان را برای مخاطب عمیق‌تر و قابل‌لمس‌تر می‌سازد.

حضور یک مشاور تاریخی باعث شده کیفیت «بتمن آزتک» چند پله بالاتر برود؛ چراکه اطمینان حاصل می‌کند حتی اگر فیلم از نظر خلاقانه آزادی‌هایی داشته باشد، همچنان به تاریخ واقعی وفادار می‌ماند. این دقت در جزئیات، تجربه تماشای فیلم را غنی‌تر می‌کند و استاندارد تازه‌ای برای اقتباس‌های آینده DC از فرهنگ‌های غیرغربی تعریف می‌نماید.

«بتمن آزتک» نشان می‌دهد که تم‌های همیشگی دنیای بتمن، قابلیت جهانی شدن دارند و حتی در بازآفرینی‌هایی با زمینه‌های فرهنگی متفاوت نیز همچنان قدرت تأثیرگذاری خود را حفظ می‌کنند. در حالی که این فیلم به فضای مزوامریکایی‌اش وفادار مانده، به روند طولانی بازتفسیر شخصیت بتمن نیز ادامه می‌دهد. نکته جالب اینکه، یک‌بار دیگر در نسخه‌ای سینمایی از بتمن، خبری از لباس کلاسیک خاکستری و آبی نیست؛ لباسی که در دوران عصر نقره‌ای کمیک‌ها نماد بتمن بود.

با وجود انواع و اقسام تغییرات در طراحی لباس بتمن، رنگ‌بندی کلاسیک خاکستری و آبی هنوز در فیلم‌هایی با نقش‌آفرینی اصلی به چشم نخورده است. حتی در فیلم‌های زنده‌نمای اخیر مثل «لیگ عدالت» و «فلش» که بن افلک لباسی با ته‌رنگ آبی پوشیده، این طراحی هرگز به طور کامل از پالت رنگی خاکستری-آبی کمیک‌ها پیروی نمی‌کند. تنها جایی که چنین لباس کلاسیکی دیده شده، یک لباس مخفی در غار بتمن نسخه مایکل کیتون در فیلم «فلش» است و آن هم فقط به‌صورت گذرا و در حد یک اشاره مخفیانه می‌باشد.