به‌صورت شخصی، از داستان بازی Mafia: The Old Country لذت بردم؛ چرا که سازندگان با شروعی نسبتاً کند، شخصیت انزو و دیگر کاراکترهای مهم را به خوبی معرفی می‌کنند، سپس روابط میان این افراد و حتی رابطه شخصی و عاطفی انزو با ایزابلا را پرورش می‌دهند و در نهایت با پایانی نسبتاً غیرقابل پیش‌بینی، مخاطب را شگفت‌زده کرده و تأثیری را که از ابتدا برای آن زمینه‌چینی کرده بودند، بر جای می‌گذارند. داستان بازی شاید فراتر از کلیشه‌های آشنای آثار مافیایی نباشد، اما همین کلیشه‌ها را نیز با کیفیت بالایی روایت می‌کند و پیچش‌های داستانی آن، تجربه‌ای لذت‌بخش را رقم می‌زنند.

شخصیت‌پردازی کاراکترها قطعا یکی از نقاط قوت نسخه جدید مافیا است و همین موضوع هم باعث می‌شود تا تاثیرگذاری روایت بازی، به‌مراتب بیش‌تر و موثرتر باشد. به‌طور دقیق‌تر، سازنده‌ها آنقدر خوب شخصیت‌ها را معرفی می‌کنند و جزییات آن‌ها را به‌تصویر می‌کشند که وقتی اتفاقی، از هر جنسی، برای آن‌ها پیش می‌آید، مخاطب می‌تواند آن تاثیری را که سازنده در ذهن داشته است، کاملا حس کند و بپذیرد.